百里歌谣化已深,改辕何以慰民心。情高未减蓝田记,道重宜横单父琴。
姑射月高秋寂寂,素汾霜落晚沉沉。福星今夜西南望,一片闲云思不任。
勾吴树业向荆南,至德曾闻固让三。永立武王元有道,受封虞仲更何惭。
碑残野火文全灭,树响山风战欲酣。禽鸟亦知亡国恨,向人啼断入烟岚。
潇潇疏雨落庭除,数尺新篁解箨馀。粉节乍开蛇蜕滑,翠翎初长凤毛疏。
不贪异味供佳客,须待长竿钓巨鱼。若保岁寒心不改,閒斋长伴子猷居。
月满珠宫露满阶,鞭鸾羽客上瑶台。香浮明水仙坛静,云散秋空桂殿开。
灵鹤有声通碧嶂,蟠桃留影印苍苔。想君他日蓬莱上,应对清辉寄远怀。
驷马高车亦可誇,箪瓢陋巷足生涯。自从任运无心后,楚越方知是一家。
连日南风扫宿霾,高楼独上遣羁怀。山围晋国千峰合,河壮秦关万里来。
雁带断云归极浦,鸦鸣残日下高厓。茅津涧口人争渡,一片轻帆向晚开。
首尾相蟠千里来,中分关陜势崔嵬。凿开地脉黄流出,劈破云根翠壁开。
古雪埋峰明剑戟,苍烟锁树失楼台。金陵自古多佳丽,诗到钟山不易裁。
皎知白璧莹无瑕,肝肺峥嵘吐皓华。新政喜闻廉叔度,义风孰效鲁朱家。
挥毫早已吟风叶,听履应须扫落花。自愧清贫无一物,近来诗藁欲盈车。
无钱可买季子田,无地可置杨公廛。中条山下饶斥卤,营田一区屋数椽。
床头閒读种树书,有酒可斟琴可弦。酒酣耳热声呜呜,对客起舞身翩翩。
既不能骑鲸鼓浪游汗漫,又不能披云扫雾瞻青天。
我来此世三十年,豪气压倒江湖前。轻舄两只凫,扁舟一叶莲。
足濯沧海流,头枕昆崙巅。仙山鳌背青连延,三十六宫飞紫烟。
仙人一笑三千年,摩顶授我长生诠。我欲举手谢尘世,此身萦绕终无缘。
仙兮仙兮辞我清泪之连连,盻我美目之娟娟。群仙知我不可留,送我淡月清风边。
归来两耳声喧喧,六合尘土厌腥膻。呼儿汲取蔷薇露,涤手为写仙游篇。
一山雄峙太阳津,绝顶翘翘迥出群。碧树九秋含月色,黄流千古抱云根。
雨平故垒金函出,水打荒坟石椁倾。幸际太平无警急,高原时见老农耕。