燕子知时节,还寻旧宇归。
新人方按曲,不许傍帘飞。
鉴中双鬓已蹉跎,无计重挥却日戈。
已是园林春欲暮,那堪风雨夜来多。
诗成白也知无敌,花落虞兮可奈何。
诏从东海付南麾,戎乘前驱上将威。
异俗已传吾父至,期文更咏我公归。
岁时职贡还朱绂,昼日恩光赐衮衣。
昔往今来亦何速,长亭杨柳尚依依。
时属艰危应有系,天於名教岂无心。
大都狂贼终须灭,未杀忠臣祸不深。
太尉有灵朱泚败,中丞传旨禄山擒。
曾谁鼓舞康州事,儿女常情泪满襟。