弱质司明视,虚名直望舒。
轶群辞上蔡,能事到中书。
狡计空多窟,珍盘竟付厨。
独将毫末效,曾纪汗青馀。
落日河西岸,春风水北桥。
地迂帆影转,石出涨痕销。
浊酿淋茅滓,頳鳞贯柳条。
几年安稳处,才幸适今朝。
天涯客里送人归,恨绝青青杨柳枝。
细雨杏园摩诘画,春风花岸少陵诗。
九天抡抉堪先卜,万里功名莫后时。
江上岂无西到雁,平安数遣故人知。
野鹤昂然不可羁,伴行双屐一筇枝。
屈公萧寺三旬客,益我空囊几卷诗。
乱帙检残烧烛夜,浅杯流向落花时。
春光只恋西湖好,不念台山老桂枝。
展开阅读全文
耕夫自立苗且耘,饷妇相敬礼如宾。
画工貌出态闲暇,不是如今愚野人。
古之农者盖如此,馌彼公田同妇子。
山林自信有真乐,隐逸传中无姓字。
吾不能走马章台街,画眉狼籍贻讥谐。
又不能卖酒临邛市,奔妻万古不灭耻。
遗风后世岂无存,半在东阡烟雨村。
不见杵臼梁家妇,犹能亲举案前餐。
百谷盈成后,三秋假乐时。
难豚开社甕,箫鼓赛神祠。
野茹青盈{上竹下吕},香炊雪满匙。
欲知田里趣,细诵老翁诗。
筠窗幽独静亡邻,坐睡从吾一欠伸。
绿树清圆宜静昼,孤花寂寞照馀春。
时拈柏子烧铜鼎,旋碾茶团瀹玉尘。
在昔刍尧犹足采,独惭无用养闲身。
凌晨躬藏事,未晓出城关。
路暗鸡三唱,天青月一弯。
华香衣笥外,岚翠竹舆间。
欲尽清游兴,官程索遽还。
门巷春风翳草来,笔耕无艺甑生埃。
空成洛下书生咏,敢望青州从事来。
洗盏首供堂上寿,留尊更待月中开。
陶然竟堕难名境,疑是凌歊百尺台。