积恶在人,犹酖处腹。酖成形亡,恶积身覆。殷辛再离,温舒五族。
责必及嗣,财岂润屋。斯川既往,逝命不复。镜兹馀殃,幸修多福。
惟德是辅,皇天无亲。抱狱归舜,舍财去邠。豚鱼怀信,行苇留仁。
先世有作,馀庆方因。鸣玉承家,锡圭于民。连城非重,积善为珍。
记称成礼,诗咏饱德。卜昼有典,厌夜不忒。彝酒作民,乐饮亏则。
腐腹遗丧,濡首亡国。哲彼六马,去兹三惑。占言孔昭,以求温克。
君子有酒,小人鼓缶。乃布长筵,式宴亲友。盛壮不留,容华易朽。
如彼槁叶,有似过牖。往日莫淹,来期无久。秋风悴林,寒蝉鸣柳。
悲自别深,欢田会厚。岂云不乐,与子同寿。我酒既盈,我肴伊阜。
短歌是唱,孰知身后。
长相思。久离别。美人之远如雨绝。独延伫。心中结。
望云云去远。望鸟鸟飞灭。空望终若斯。珠泪不能雪。
遥夜方远时既寒。秋风萧瑟白露团。佳期不待岁欲阑。
念此迟暮独无欢。鸣弦流管增长叹。
秋风鸣条露垂叶。空闺光尽坐愁妾。独向长夜泪承睫。
山高水深路难涉。望君光景何时接。
日暮搴门望所思。风吹庭树月入帷。凉阴既满草虫悲。谁能离别长夜时。
流叹不寝泪如丝。与君之别终何知。
南渡诸陵玉柙灰,钱塘孤塔是幽台。
石麟久向云根没,金雁何曾海上回。
掘汉赤眉因世乱,宾周白马自天来。
沛中王气非陵寝,徒使遗民过客哀。
高壁深池表里宽,危楼飞阁水云寒。
三年血战曾漂杵,两将身降惜盖棺。
桑土尽如东郡赋,橘林犹带洞庭酸。
群雄政似柯山弈,闲与樵夫缩手看。