颜杨死去谁补处,米狂笔力未可涯。追摹古人得高趣,别出新意成一家。
老蛟
华阴双璧传山鬼,报道明年祖龙死。草间豪杰伺天时,攘袖抚衿争欲起。
丛祠篝火妖狐语,夥涉为王张大楚。南公旧有三户谣,东井新看五星聚。
中原茫茫走秦鹿,天遣沛公兴白屋。大蛇斩断素灵号,蚩尤祭罢朱旗矗。
朅来扶义入关中,恩结人心帝道隆。秦法烦苛犹一洗,项王剽悍何劳攻。
三杰相须立人纪,四老仍来安太子。已令陆贾说诗书,更诏孙通制仪礼。
阿翁着手规摹远,独恨儿孙读城旦。王纯霸杂宁不知,不是不知知已晚。
沙丘车过亡明镜,人头畜鸣自贤圣。阿房殿里醉宫娃,赵高手中持国柄。
群雄云扰荡山东,邯郸却堕秦围中。项王一战动天地,诸侯膝行趋下风。
割裂河山建侯国,天下畏威心不服。只贪衣绣荣楚猴,岂识金刀得秦鹿。
楚歌一夜四面发,泣别虞姬歌数阕。残兵牢落似晨星,独骑凌兢踏寒月。
乌江渡口方唤船,五侯追奔已江边。苦道天亡非战罪,剑化壮气成飞烟。
君王雄武古无比,独无仁义谁相济。向能忠计资范增,未必汉家能卜世。
谷城东头土一丘,悠悠遗恨何年休。
去年中秋客神京,露坐举杯邀月明。今年还对去年月,北风黄草辽西城。
年年月色长清好,只有悲秋人易老。儿童不解忆长安,歌舞团圞绕翁媪。
人生宦游真可怜,不知何处度明年。预愁老罢废诗酒,负此冰玉秋婵娟。
我生万事随缘耳,居自无忧行亦喜。君不见杜子闺中只独看,鄜州寂寞千山里。
我马瘦,君马肥,我马虺隤君马飞。彫鞍宝校锦障泥,向风振迅长鸣嘶。
一朝计落路傍儿,铜鬲为椁薪为衣。瘦马虽瘦骨骼奇,古人相马遗毛皮,千金一顾会有期。
岢岚地势横三汊,河朔城墉挂一箕。紫塞高连寒日短,黄榆落尽长年悲。
三阁花深白昼迷,酒催狎客赋宫词。管弦散落春风外,一曲金钗两鬓垂。
绿窗娇小似梅人,素手东风巧思新。鸾尾剪裁千颗雪,蜂脾点缀一家春。
长教客枕生幽思,不逐林花委路尘。莫道去非诗破的,兔毫那解写花真。
徽门昼暖柳啼鸦,兰閤窗深月照纱。腰素轻盈珠衱稳,鬓云松乱玉钗斜。
春风一去空陈迹,暮雨三生只当家。自倚广平肠似石,不妨绮语赋梅花。
秦兵伏甲武安西,赵将非材战士携。千里阵云沉晓日,万家屋瓦震秋鼙。
哀缠朽骨天应泣,怨入空山鸟不栖。百战区区竟何得,阿房烟草亦凄迷。