霜气森森背有芒,风棱槭槭面疑创。破衾且作龟头缩,短褐愁牵鹤胫长。
巴江新捣万谷皮,褚生粉面肤凝脂。故人千里持寄我,落笔宛宛天投霓。
绨囊丹果十袭包,爆栗飞烬石火敲。红盐著树落青子,香雾噀手披黄苞。
苍鹅无罪见菹醢,苦酒濯之光五采。虾跧久已成枯腊,咫尺波涛渺江海。
客舍争席纷满前,馈羹不复五浆先。殷勤重饷有吾子,两夫担荷赪其肩。
治国如烹鲜,驭民如牧羊。薰狐芦自焚,投鼠器必伤。
曹侯百世师,狱市寄全齐。天下本无事,庸人勿扰之。
危机蹈潜弩,恶吏冠虓虎。飞走岂不高,摇足堕网罟。
使君古太邱,妙割无全牛。班春千骑晓,长啸万壑秋。
棠阴日转午,风檐翠交舞。问道舍盖公,诵诗选何武。
渭水占熊罴,万里笞羌夷。试磨南山石,更草中兴碑。
万境崩腾倒笔前,飘飘落纸似云烟。要看墨妙供千手,莫遣诗翁入两肩。
万山攒拥天一笠,北风吹雨两鬓湿。饥乌绝叫护巢飞,老蛟怒起拿云立。
孤城短日砧杵急,骑驴渺渺冲泥入。桑枝倒折机杼空,道旁废井无人汲。
遗民到今传旧邑,击水华鲸浪三级。
故物漂流百战馀,客子起坐万感集。小驿香醪如雪汁,一杯快作长虹吸。
酒醒寂历照短檠,幽咽数声邻妇泣。
半篙新涨渌周遭,种出荷花十丈高。撷秀堪纫水仙佩,招词更续楚臣骚。
殖绰拜勇爵,儒冠堪溺中。可怜毛锥子,譊譊尚争雄。
夫君口击赋,陈言贱雕虫。行以立谈间,可折万里冲。
伐树已扫迹,种花今问津。一筇随卧起,四壁空无邻。
有怀平生游,老手妙斲轮。去搴柯山秀,尽作泮水芹。
裁诗问无恙,寄此岭头云。
争名计身后,逐利了目前。道人一弹指,永断三生缘。
起灭水上沤,聚散风中烟。纷纷阅凋谢,东海今桑田。
缟发茁枯颅,秀眉覆两颧。已超人天上,遂拍佛祖肩。
茅斋立万竹,荫此碧玉椽。绿暗云扰扰,清涵露娟娟。
我老无家舍,馀地寄一廛。不辞供井硙,辛苦送华颠。
白鸦谷口叶盘秋,荔子今无驿使求。零落共谁一笑粲,殷勤为报赤心投。