秋雨潇潇欲断魂,那堪瘦影黯衡门。萧疏洛里传霜信,披拂章台乱月痕。
羌笛凄凉吹绝塞,残蝉断续咽寒村。烟花六代都零落,寂寞陶家漫理论。
满城烽火乱如麻,胆破心惊几万家。最是教人深痛处,书生被拉挽兵车。
洪杨扰后又鏖兵,怕听晨昏刁斗鸣。满目疮痍馀烬劫,不堪回首暨阳城。
玉漏沈沈画阁开,冰盘瓜果下楼台。邻家儿女频相问,可有天孙送巧来。
羽翼为桥乌鹊忙,长河深夜渡牛郎。终宵话旧嫌更短,未说经年离别肠。
为看双星听漏迟,谁家今夕起相思。珠帘高捲秋河近,斜月西窗独倚时。
一宵欢叙别经年,况是鸡声促晓天。分手河梁新月落,女牛应悔作神仙。
山下苍江山上楼,春申不见使人愁。三千珠履今何在,江水汤汤日夜流。
依依话别短长亭,曲唱阳关不忍听。倚马赠行思折柳,踌躇未放柳条青。
江山风景南都最,君到南都兴自豪。饱览石城名胜迹,云峦烟树任挥毫。