芙蓉照水弄娇斜,白白红红各一家。
近日新花出新巧,一枝能著两般花。
万古神山入盛谈,而今真得对晴岚。
禅门邂逅能留客,茶泛磁瓯酒欲酣。
展开阅读全文
尝闻作者善凭议,咏雪言白菲精思。
及窥古人今人诗,未能一一去其类。
不将柳絮比轻扬,即把梅花作形似。
或夸琼树斗玲珑,或取瑶台造嘉致。
散临舞鹤实有徒,吮墨含毫不能既。
深悼无人可践言,一旦见君何卓异。
万状躯從物外来,终篇不涉题中意。
宜乎众目诗之豪,便合登坛推作帅。
回头且报郢中人,從此阳春不为贵。
编竹状玲珑,庭闱尽处中。
不由经纬力,安有卷舒劲。
春画曾妨燕,寒宵岂隔风。
都堂重献赋,明处忆牢笼。
谁种幽花傍浅清,含红怨绿影亭亭。
云归巫女妆犹润,浴出杨妇困夫醒。
好把芳杨临晚岸,莫教飞片逐浮萍。
相看最忆吴船路,万里芙蓉水满泾。
展开阅读全文
古木含清吹,池上增晚凉。
余怀本达旷,联此傲羲皇。
孤鸥可与狎,幽岸足以觞。
幸有彭泽酒,便同永嘉堂。
潘生起为寿,五子齐陈章。
林端见新月,草际闻寒蛮。
照水萤影乱,拂筵蓼花香。
徘徊恋嘉境,坐使归兴忘。
從政区区到白头,一生宁肯顾恩仇。
双凫乘雁常深愧,野马黄牛亦过忧。
岂是林泉堪佚老,祇缘蒲柳不禁秋。
始终幸会承平日,乐圣唯能击壤讴。
七十引年遵礼经,君家何事最为荣。
清朝叔侄同辞禄,归去田无尽列卿。
远近溪山资胜尝,往还舟楫称闲行。
谁知东路贤哉叹,二阮方能继此声。