帝城三五。灯光花市盈路。天街游处。此时方信,凤阙都民,奢毕豪富。纱笼才过处。喝道转身,一壁小来且住。见许多、才子艳质,携手并肩低语。东来西往谁家女。买玉梅争戴,缓步香风度。北观南顾。见画烛影里,神仙无数。引人魂似醉,不如趁早,步月归去。这一双情眼,怎生禁得,许多胡觑。
柳老抛绵后,梅酸著骨时。
绵霜历雪忿开迟,风笛无情抵死吹。
鼎实未成心尚苦,不甘桃李傍疏篱。
但怪朱丝韵枯木,那知古润坠寒泉。
鸟啼静夜应传谱,风入寒松拟续弦。
妙体难寻斤斲处,高吟宁堕膝横边。
饮光到此如欣舞,笑倒云门逸格禅。
鹑作衣裳铁作肝,老将身事付寒岩。
诸天香积犹多供,百鸟山花已罢衔。
定起水沉和月冷,诗成冰彩敌云缄。
山头画舸谁安楫,我欲看公使石帆。
不下山来十四年,区区笑我走尘寰。
只应后夜经声寂,明月清风自往还。
魏宫歌舞已成尘,重见陶家几世孙。
铜雀不鸣唯解渴,管城何罪遽遭髠。
短衣自猎南山虎,正好渔樵不乱群。
妄以宿嫌诛醉尉,令人翻恨李将军。
数脊招提四面山,羡师终日掩禅关。
凭阑人语风烟上,乞食僧来紫翠间。
万木深藏云泱莽,一溪空锁月弯环。
十年不踏门前路,只遣松风送我还。
绿树莺啼春梦觉,楼外鸡人唱清晓。深红浅白竞东风,为怜满眼枝枝好。