一化西风外,禅流稍稍分。买碑行暮雨,斫石葬寒云。
静户关松色,荒斋聚鸟群。朗吟声不倦,高传有遗文。
后房寒竹连,白昼坐冥然。片衲何山至,空堂几夜禅。
叶侵经上字,冰结砚中泉。雪夕谁同话,悬灯古像前。
云泉心不爽,垂日坐柴关。砚取檐前雨,图开异国山。
原僧招过宿,沙鸟伴长闲。地与中峰近,残阳独不还。
吟去望双旌,沧洲晚气清。遥分高岳色,乱出远蝉声。
楚霁云连寺,湘寒浪浸城。孤猿不可听,一听白髭生。
西风吹远蝉,驿路在云边。独梦诸山外,高谈大旆前。
夜灯分楚塞,秋角满湘船。郡邑多岩窦,何方便学仙。
逍遥方罢郡,高兴接东瓯。几处行杉径,何时宿石楼。
湘声穿古窦,华影在空舟。惆怅云门路,无因得从游。
寒蛩鸣不定,郭外水云幽。南浦雁来日,北窗人卧秋。
病身多在远,生计少于愁。薄暮西风急,清砧响未休。
故苑多愁夕,西风木叶黄。寒江浸雾月,晓角满城霜。
弟侄来书少,关河去路长。几时停桂楫,故国隔潇湘。
云水生寒色,高亭发远心。雁来疏角韵,槐落减秋阴。
隔石尝茶坐,当山抱瑟吟。谁知潇洒意,不似有朝簪。
暮过潭上寺,独宿白云间。钟磬遥连树,星河半隔山。
石中泉暗落,松外户初关。却忆终南里,前秋此夕还。