当门三四峰,高兴几人同。寻鹤新泉外,留僧古木中。
蝉鸣槐叶雨,鱼散芰荷风。多喜陪幽赏,清吟绕石丛。
湖近草侵庭,秋来道兴生。寒潮添井味,远漏带松声。
放卷听泉坐,寻僧踏雪行。何年各无事,高论宿青城。
山空水绕篱,几日此栖迟。采菊频秋醉,留僧拟夜棋。
桂阴生野菌,石缝结寒澌。更喜连幽洞,唯君与我知。
山寒叶满衣,孤鹤偶清羸。已在云房老,休为内殿期。
岚昏声磬早,果熟唤猿迟。未得终高论,明朝更别离。
孤吟疏雨绝,荒馆乱峰前。晓鹭栖危石,秋萍满败船。
溜从华顶落,树与赤城连。已有求闲意,相期在暮年。
林疏多暮蝉,师去宿山烟。古壁灯熏画,秋琴雨润弦。
竹间窥远鹤,岩上取寒泉。西岳沙房在,归期更几年。
巡礼知难尽,幽人见亦稀。几年潭上过,何待雪中归。
远瀑穿经室,寒螀发定衣。无因寻道者,独坐对松扉。
貂裘离阙下,初佐汉元勋。河偃流澌叠,沙晴远树分。
牛羊下暮霭,鼓角调寒云。中夕萧关宿,边声不可闻。
南海何年过,中林一磬微。病逢秋雨发,心逐暮潮归。
久卧前山寺,犹逢故国衣。近来慵步履,石藓满柴扉。