拔却宜男草,休栽夜合花。妆成嫌艳冶,宋玉在西家。
荒园浮水镜,人拟小方壶。山岳交回护,烟波幻有无。
客从穿竹至,酒向隔村沽。半醉摇渔艇,还如泛五湖。
旅食京华且岁时,西风又报入桐枝。积薪宦况秋逾冷,落叶惊心鬓易丝。
朔气近边闻雁早,岭云临海得书迟。忧时寄远俱无赖,惆怅新停浊酒卮。
尘世谁开名利场,纷纷车马为他忙。那能拔置清凉界,借与天池洗热肠。
春潮带雨绕村回,溪石喧于滟滪堆。斗鸭已修池畔栅,钓鱼还垒岛间台。
年荒旧谷从人贷,兴到新诗对客裁。可怪山居同野寺,却疑前世是如来。
风波满眼滩声恶,世路因君倍感伤。谤箧珠玑疑薏苡,云台名姓掩椒房。
据鞍人去乾坤老,标柱功垂日月长。一曲南征还记否?戍楼横笛正吹霜。
栽迟已叹过芳年,却喜秋深色更妍。浥露凌波怜独立,红绡绿袖自婵娟。
飘香暗袭芸窗客,耐冷宜逢桂阙仙。知是灵根分玉井,惯临西岳傲金天。
幸与花王为近侍,承恩偏得倚芳丛。赵家姊妹低昂里,杨氏诸姨顾盼中。
掩袖自惭当国色,向人如语怨东风。香车宝马春游晚,寄赠多情有蝶通。