昔年曾作潇湘客,憔悴东秦归不得。
西轩忽见好溪山,如何却有楚乡忆。
读书误人四十年,有时醉把阑干拍。
休宫致政老年间,廟堂尝享著袍冠。
调和鼎鼐施霖雨,燮理阴阳佐武桓。
念国不忘先世烈,归乡岂念旧庐寒。
我辈若从亲炙授,仪容如在使人看。
亲宾何用举椒触,已觉闲中岁月长。
不学香山醉歌舞,只将吟啸敌流光。
人生七十古来稀,今日愚年已及期。
从此光阴犹不测,只应天道始相知。
密雪终宵下,晨登百尺端。
瑞光翻怯日,和气不成寒。
天末无织翳,云头未少乾。
四郊闻击壤,农望已多欢。
夷清韩颂古皆无,更得高平小楷书。
旧相嘉篇题卷后,苏家能事复何如。
高阁岧嶢对远山,雨馀愁望不成欢。
拟将敛黛强消遗,却是幽思苦未兰。
休官致政老年閒,庙堂尝享著袍冠。调和鼎鼐施霖雨,燮理阴阳佐武桓。
念国不忘先世烈,归乡岂念旧庐寒。我辈若从亲炙授,仪容如在使人看。
赋分萧条只自如,生平常向官情疏。亡功每叹孤明主,得谢何妨作老夫。
官品尚叨三事贵,世缘应信一毫无。病来髀肉消几尽,尤觉阴阳系惨舒。
高阁岧峣对远山,雨馀愁望不成欢。拟将敛黛强消遣,却是幽思苦未阑。