苍苍底事此安排,傀儡齐登大舞台。虎踞龙蟠王气歇,天罡地煞鬼门开。
浑志附逆干刑典,翻说穷兵是祸胎。世交贪污言不尽,中华拍卖信奇哉!
尤物天生必祸人,倾城哲妇古今闻。汉奸鬻国汪精卫,臣妾签名陈壁君。
事主比肩还比翼,怜卿为雨复为云。不知曾醒何时醒,一读华侨讨贼文。
大树将军负怪名,者番攘臂却欢迎。群阴构难天昏黑,一电宣言地震惊。
早识纤儿为祸种,耻依当局作盟兄。而今俯顺全民意,帅印高悬细柳营。
腰间干莫久摩挲,反日争挥鲁氏戈。敌焰遏将新大陆,国魂招自旧辽河。
眼中疆土沧桑感,塞上英雄敕勒歌。十万横磨酣战际,血痕应比泪痕多。
将星天降李西平,戏下雄才数石城。卅六军人张后劲,八千子弟树先声。
素丝苦被污蝇点,末路堪怜走狗烹。从古国家开创日,尽多功罪不分明。
盖棺归骨过南昌,一束生刍泪数行。漫说伯仁由我死,终怜项籍属天亡。
凄凉绝笔留冤狱,涓滴微资压宦囊。回忆百花洲上约,樽前真觉断人肠。
大将军有古人风,礼士尊贤意最浓。真相敢符齐景马,虚声愧属叶公龙。
从戎久薄弹长铗,问客何能扣哑钟。此日执鞭兼执笔,为公草檄镇顽凶。