草,草。折宜,看好。满地生,催人老。金殿玉砌,荒城古道。青青千里遥,怅怅三春早。每逢南北离别,乍逐东西倾倒。一身本是山中人,聊与王孙慰怀抱。
音书不可论,河塞雪纷纷。雁足期苏武,狐裘见薛君。城池通紫陌,鞍马入黄云。远棹漳渠水,平流几处分。
苦县家风在,茅山道录传。聊听骢马使,却就紫阳仙。江海生岐路,云霞入洞天。莫令千岁鹤,飞到草堂前。
昨宵凄断处,对月与临风。鹤病三江上,兰衰百草中。题诗随谢客,饮酒寄黄翁。早岁心相待,还因贵贱同。
秋夜月偏明,西楼独有情。千家看露湿,万里觉天清。映水金波动,衔山桂树生。不知飞鹊意,何用此时惊。
寒日白云里,法侣自提携。竹径通城下,松门隔水西。方同沃洲去,不自武陵迷。仿佛心疑处,高峰是会稽。
九拒危城下,萧条送尔归。寒风吹画角,暮雪犯征衣。道里犹成间,亲朋重与违。白云愁欲断,看入大梁飞。
日暗城乌宿,天寒枥马嘶。词人留上客,妓女出中闺。积雪连灯照,回廊映竹迷。太常今夜宴,谁不醉如泥。
腊后年华变,关西驿骑遥。塞鸿连暮雪,江柳动寒条。山水还鄣郡,图书入汉朝。高楼非别处,故使百忧销。
北洫敞高明,凭轩见野情。朝回五马迹,更胜百花名。海树凝烟远,湖田见鹤清。云光侵素壁,水影荡闲楹。俗赖褰帷谒,人欢倒屣迎。始能崇结构,独有谢宣城。