客馆寒灯泪满襟,间关万里欲归心。
眼前一水冰霜苦,又说三江瘴疠深。
良夜琴尊兴不孤,萧然行色山湖。
天涯芳草思公子,雪后春风恋酒徒。
那惜十千共举白,从来百万判呼卢。
河桥杨柳谁堪把,况复梅花正满途。
客子常明发,霜天正寂寥。
移舟星在水,解缆月随潮。
往事流波驶,归心帆影摇。
更堪闻过雁,芦荻共萧萧。
风雪梁园笑语频,尊前初共月华新。
可怜白首邹枚在,不见当年授简人。
钿筝银甲芳春后,珠笈金钗明月前。
谁使烛灰香烬后,却听风叶堕霜天。
风卷秋声不敢过,月波凝在碧天阿。
那知千载韩娥后,又有杨娥一曲歌。
《柘枝》按舞《竹枝》歌,芗泽微闻玉颊酡。
银烛渐昏炉气冷,曲房明月奈人何。
巫峡江陵一水分,猿声两岸夜成群。
遥知月下孤臣泪,才过三声不忍闻。
相见年年眼更青,相看柳色又烟汀。
画楼好抚春风醉,一月休教一日醒。
泺水桥边柳作花,纷纷晴雪扑行车。
花前不醉君家酒,暮雨孤村何处赊。