旭日明台榭,微风散绮罗。树阴凉翠合,莺啭落红多。
阒寂怀人处,间关奈尔何。岭南天气好,二月已清和。
原头铁骑气如云,妖祲西来白昼昏。千里西风吹战血,半营残月照城军。
灶寒尚认飞仙迹,骨冷难招猛士魂。盛代怀柔资辅治,两阶干羽已敷文。
梅花又发去年枝,游子天涯未授衣。旧友别来书满箧,新居兵后草生扉。
青霄有路凌风到,紫水无槎溯月归。岁晚望乡心最切,太行东北白云飞。
落日关河笛一声,感时怀抱若为平。燕台已朽千金骨,秦塞虚防万里城。
大火西流金有令,长江东去水无情。故园回首干戈满,空负沧浪白鸟盟。
闻说恩平吴奏记,三年戎马只儒衣。魂逃槃瓠营宵拔,血迸鼪鼯剑夜飞。
富贵总输屠狗得,行藏未必卧龙非。路人尽识将军意,笑待青袍破贼归。
萧萧白发映童颜,尘世千年邂逅间。三十六陂明月夜,许骑仙鹤过缑山。
秾绿溪桥烟树树,残红池沼雨家家。游蜂不悟青韶去,犹抱虚庭荠菜花。
陈编落落韦三绝,浮世茫茫海九环。经济功成疏傅老,汉庭前日得身还。
水生白石渡头湾,念子携书共往还。今日相思不相见,越南残照海门山。
修竹千竿屋数椽,白云寒瀑挂岩边。就中若许添尘客,愿借山翁一榻眠。