四野何空阔,新阴绿可扪。青山排对岸,黄犊下孤村。
风定雨初歇,潮归沙有痕。扁舟行缓缓,遮莫暮烟昏。
草长平原骏马肥,短长亭畔柳依依。惊花也惜如花貌,怕污云鬟不乱飞。
茅屋三间古道旁,小姑质朴亦端庄。隔溪眉样青如许,携镜临流理晓妆。
高烧绛蜡夜窗虚,客路平安报故居。写罢八行交驿卒,家书飞递等官书。
叠嶂层峦石径斜,涧溪清浅醮红霞。风尘莫谓无佳境,一路幽香扑枣花。
短衣匹马气纵横,无数青山管送迎。独立金鳌一昂首,此行端不负生平。
纵横上下孰通才,放眼真教尽八垓。莫怪狂生小天下,此身曾上岱宗来。
费他画手买焉支,写出清平绝妙词。学士惊才妃子艳,风流都付念奴知。
青山稠叠迓轻舟,一片春潮带雨流。双桨绿波溪曲曲,画眉声里过严州。
鄂君绣被覆鸳鸯,话到分飞欲断肠。江水不知人意恼,故催双桨下钱塘。