庄生未闻道,李耳故疏脱。干将不示人,铅刀称善割。
古来青冢上,谁为表清浊。彼哉柴桑君,耽诗诡寂寞。
公田忍不收,乞食徒取薄。
小心事贵人,眉睫博意气。巢由拜马首,士亦各有志。
呼来坐堂下,微筦烦顾视。环指座上客,是子觉稍异。
三公间九卿,勉矣行自致。驰归语细君,此是亲传示。
不住因风好,能争半日程。船灯敲石火,人语渡河声。
月上千峰立,霜深一雁鸣。经年南北路,多半是宵征。
出郭无多路,斯山遂觉深。四时全雨色,长夏逼秋心。
野馔分僧供,残碑与客寻。谁能容小隐,弭节愧登临。
错绣诸峰夜色安,烟光树气积高寒。苍茫星汉容人立,喧寂林峦共佛看。
凉月有怀成独笑,清宵无累况登山。纸屏细坐幽如梦,何处幽香满一栏。
绝胜亭台见远岗,相将高处待重阳。几行浊酒浇槐冷,尽启疏帘让菊香。
人在他乡知友重,客当佳序附官忙。朅来脱帽狂从事,手划银河数漏长。
是曾经到还如乍,置我真宜丘壑间。马上得全看树色,月中记两入秋山。
快游尽兴怀才满,尘事经心侮欲删。勾漏沙床他日约,一峰一石与回环。
先生七载湖西住,到处人能说使君。酌水自编良吏传,扶风新散讲堂文。
半江烟雨催归棹,一日星辰涣小群。同在他乡仍惜别,相思嘱寄敬亭云。
他乡惊喜君还在,痛定开函泪更流。万死才回明主顾,孤儿犹属故人收。
众中薄命谁能惜,意外微生荷独留。误尽闽南碑下客,无端北望哭西州。
双钟峙中流,高低互相位。微风吹水波,万窍各鸣嘒。
仰观造化心,雕镂亦为罪。濯濯苏眉山,捉笔工点缀。
放舟绝壁下,领意得奇最。子弟与山川,韵事足图绘。
夷考作记年,送子德兴尉。余来涉江涛,别弟趋吴会。
古人今不殊,事迹偶相类。离怀虽黯然,妙得山水对。
西风泥行舟,遂谋三日醉。