鹡鴒翡翠各毛衣,未有丝麻亦衣皮。
白书不冠对妻子,要令天地撤方维。
中州白日虎狼嗥,越海鲸鲵更浪高。
化日尺书归故里,依然逃董不逃曹。
身似柏舟无倚着,心非席石可推移。
威仪不被忧心乱,始信生民有秉彝。
一粒微阳稍兆和,严凝莫奈雪霜多。
天人胜负为消长,造物其如所息何。
千载荷神物,四书与五经。
勋华生万民,孔颜真仪刑。
本原尽溟漠,日用垂日星。
疾契虎豹变,力行凤凰庭。
感通穷有气,润泽周流形。
拟议辄破的,宰制动发硎。
达即雨天下,穷足春林坰。
自从孟子没,斯义久晦冥。
歆雄暨马郑,熠熠暗飞萤。
韩柳至欧苏。亦如醉不醒。
白书瞠两目,不见太山青。
蕙兰亘九畹,鼻寒不闻馨。
浩浩大城府,无人为抽扃。
宗庙失雄丽,楼阁迷岩亭。
渊渊楚七泽,渺渺东沧溟。
不识海若面,雄论夸扬舲。
名为指南车,认癸作丙丁。
名夸能作室,戹夹如堂厅。
异端塞宇宙,不能别渭泾。
夜光耿砂砾,掉臂不留停。
文章王介甫,种棘满朝廷。
匹夫持伪辩,六合为血腥。
读书不精义,落落空摇精。
高明若韩苏,方正如君实。
太山当面前,瞠目不能识。
谁能不由户,可怪亦可惜。
得若在家庭,迷殆胡越隔。
向微程朱子,出手为开辟。
我辈白日中,夜行至今日。
昼气如大雾,蒙我大明镜。主人莫知乡,奴隶窃权柄。
不能巍巍莅,惟听纷纷命。是非既昧瞀,操执岂中正。
不惟裁截偏,尤苦怠惰病。一柱一柔弱,四维俱不竞。
循兹不回首,安得逃禽行。为人自暴弃,造化德独盛。
纳日息万物,停止吾视听。魂归魄不安,灵根复凝定。
潜龙蟠深渊,不灭飞腾性。五更号群鸡,陡然得大庆。
熹微一隙开,洞达八荒圣。天地顿轩豁,百度亦饾饤。
昨非咸昭晰,今是足审订。乃知天于人,父母未足并。
晦以养其明,止以茁其莹。此而不接续,诚犯不恭令。
工夫知如何,焚香且虔敬。
鹡鸰翡翠各毛衣,未有丝麻亦衣皮。白昼不冠对妻子,要令天地撤方维。
汉室犹余北海城,左生何惧便怔营。
至今鲁国奇男子,反得当年杀士名。
廉隅集谣咏,举世尚和光。
平生憎老子,蓄雨肥菱塘。