长乐卮前露雪眉,岩花乱笑出山时。
有人拍手瓜田裹,来往青门总不知。
经纶一札急农功,骏发公私四海同。
妇馌尚存豳国俗,耦耕不间楚乡风。
乌犍纷乱烟云裹,布谷焦劳风雨中。
陇中辍耕相贺处,年来隳突绝西东。
展开阅读全文
爱道爱宝同缩蜗,福善一点如朝霞。
稽天利欲渺无路,不妨甪里留巅崖。
清虚淡素天所觑,百神万物争拥遮。
七十移桃自玄圃,八十意思犹未花。
含如抱粹不肯露,时对知已抽萌芽。
工亦一人年在第,弱质自愧霜蒹葭。
逢人说项有何见,岂非气味同一家。
啖柏茹芝分一叶,朝夕供兄粥与茶。
一任张良算出去,人生何惜老年华。
事在两疏心眼裹,身居石显掌握中。
师傅不能为作主,更生空自抱孤忠。
德既能明效自充,黎民皞皞变时雍。
神功妙用浑无迹。只有纯而不已中。
天真道妙本无多,只费挨摊与洗磨。
不见昭昭端的处,分明全体是如何。
浮杭江海备间关,金甲煌煌亦厚颜。
一夕苍黄生病眼,百年丹碧照青湾。
但闻兀术声翻海,不谓罗延力拔山。
琐琐废兴何足道,伤身空在暗香间。
天生真聪明,欲子述父作。
法象虽昭陈,参赞良有托。
述事在继志,知化先穷神。
不得天地心,作用皆非真。
田丰袭许计非良,沮授安民策最长。
己克百安牢按甲,足鞿曹操到分香。