瓦器山陵刑措时,释之而后固无之。
公车不作他年计,聊使君王识教儿。
一寸光阴直万钱,况兼妙质与崇年。
睡魔懒崇俱驱去,要与窗驹斗着鞭。
濮阳火里又潼关,几度鲸牙虎口间。铜雀台前闲极目,惊魂犹绕白狼山。
尧蓂五叶开元正,尧云五色辉紫清。渔歌樵唱乐宽政,今日公堂弥兕觥。
江南春稚寒犹峭,东风先绿银峰草。银峰百草皆何私,邀得东风来独早。
宽厚不愎父母心,父母万寿儿愿深。老稚尽作斑衣舞,来听春风堂上琴。
黄金台上凝虚伫,碧云为捲琴声去。要令四海皆阳春,不但银峰沐膏雨。
区区祝公在此诗,寸草莫报春阳辉。秉钧暂借牛刀手,八荒开寿如尧时。
齐梁旧事惯常陈,道运湮微且莫伸。
便使臧仓无阻间,鲁侯未是有为人。
几多爱子出萧关,山积胡沙骨未还。
正好望思台上泪,随风北去洒阴山。
角陵初为五斗盗,崔浩继作千寻宫。
重黎不生大禹死,鬼魅杂出交蛇龙。
妄夸夺尽离娄明,虚喝弱却楼烦弓。
礼乐沉沦入九地,阴邪叫啸充虚空。
人寰黯淡如夜台,百物凄怆生芒峰。
虎狼四出食人肉,四溟不受黄流东。
岂无健士能拓遏,末俗骨醉难为功。
我欲南游叫虞舜,一怒为我诛兜共。
阴阳草昧风气闭,苍梧日落天鸿蒙。
代天去恶如拔薤,后剪枝叶先其宗。
洗心学易见太极,百怪冰释春流通。
道在不系后与前,日月东出开群蒙。
黄犊眼中荒草,鹭鸶立处枯荷。宦海风涛舟楫,故山烟雨松萝。
万岁黄金欲散时,柯亭风笛尚堪吹。
一时谋卓人无数,不遣中郎一个知。
高豁乾坤眼,山晴缘雨收。
夕阳流水绕,荒草白云浮。
柳荫小溪侧,樵歌古渡头。
凭虚发清啸,安得仲宣楼。