道人饮山流,颜色颇秀整。经营一庵足,偃蹇万事屏。
忽随铜峰云,飞下铜峰顶。欲了一大缘,此意极勇猛。
白昼多豺狼,横涂半坑阱。为言尸陁林,谁能保腰领。
要凭降魔力,化作清净境。师亦初无言,薄俗时自警。
尽洗历劫冤,愿力周涬溟。瘦藤行可支,慎勿厌驰骋。
五溪妖蛮盘瓠种,穴狐跳梁恃馀勇。汉庭老骥闻朔风,两耳如锥四蹄踊。
南方毒雾堕跕鸢,五溪溪深军不前。健儿六月半病死,欲渡五溪无渡船。
将军誓死心独苦,本为官家诛黠虏。谁知君侧有谗徒,刚道将军似贾胡。
人生富贵一衰歇,会令薏苡成明珠。祁连高结卫青冢,文渊藁葬无人送。
至今行客武溪傍,谁为将军一悲恸。
五杂俎,云际翮。往复来,长安陌。不得已,千里客。
汉宫侍女知几千,争妍取宠俱可怜。谁知恩爱托画手,黄金买得昭阳眠。
昭君自恃玉颜好,未信光阴镜中老。不知万里嫁胡儿,憔悴蛾眉葬秋草。
忆得昭君初嫁时,含羞忍泪无人知。胡天漫漫沙漠远,空抱琵琶说别离。
捐金得宠固可耻,委身胡酋不如死。世间妍丑何曾分,自古贤愚亦如此。
楚宫夜半旌旗动,晓逐君王猎云梦。君王醉挽金仆姑,笑射双雕落飞鞚。
霜风猎猎吹白羽,狨鞍下时日未午。天上台高翠被寒,雨湿烟霏梦神女。
行云飞去不可留,却望阳台无处所。魂凝睇远烟凄迷,猿啼巫峡东复西。
江边猎火一万炬,貂裘醉拥君王归。章华千门复万户,侍女焚香迎辇步。
君心谁能念旧恩,忍泪悲啼不成语。愿寿君王一万年,常向阳台梦云雨。
淮田一废不复秋,五夫扶犁当一牛。番兵大入郡不守,青窠未熟官来收。
狐狸昼啸荆棘里,此事最贻廊庙忧。羽檄徵牛牛蔽野,问言万里来容州。
容州价贱苦易得,四蹄才堪一剑易。来时草青今草黄,道路既远多死伤。
沙场草浅食不饱,夕阳时见乌衔创。江北江南几阡陌,几牛能满千家仓。
愿言田父各努力,会见西风禾黍长。将军官大马亦壮,肯使胡儿窥汉疆。
朝行绕山麓,暮宿投孤村。父老颇见招,落日犹在门。
庖烟不满灶,汲水复抱薪。为我炊黄粱,一饱裁逡巡。
百金得香醪,湛湛盈清樽。我虽不解饮,亦足濡我唇。
濯足扪饱腹,燎衣暖馀薰。原言息劬劳,少浣尘埃昏。
慇勤戒鸣鸡,未用呼晨暾。
今日天色佳,晴光与山秀。道人邀我出,共访山中旧。
马首转岩阿,佛屋露螭兽。残花趣春事,白水决崖溜。
山行乱人影,香火各奔辏。禅师秋月空,遗像孤鹤瘦。
平生三昩句,高压岛与昼。风吹水成纹,妙语本天就。
莫言鸠摩罗,临死出神咒。
沙丘有馀风,赵女多跕纚。燕丹养勇士,后宫出女子。
至今馀倡优,吹弹满都市。佳人北方来,倾城尽风靡。
妙舞萦纤腰,清歌发皓齿。一歌四座欢,再歌宾客起。
回眸与目成,哀弦忍重理。愿为双飞燕,与君共栖止。
人生不行乐,岁月如流水。
淮阴一世豪,勋业满天地。晚节不自全,遗恨在百世。
君臣如父子,焉得置猜忌。功高良易疑,地大苦难制。
折箠下燕齐,群豪自风靡。岂有须假王,而可镇齐伪。
祸生固有胎,失在此举尔。沛公窘荥阳,齐卒尽精锐。
颉颃楚汉间,事若反掌易。信岂不自王,何乃遣汉使。
帝意自此疑,齐楚终易位。哙等何足羞,鞅鞅遂失意。
晚路说陈豨,咄嗟甚儿戏。吕姥何能为,公乃自失志。