东风吹度洛川滨,辘辘香车碾软尘。树色含烟山泼翠,波光如镜草铺茵。
漫疑渔父来秦境,拟效陈思赋《洛神》。指点扁舟来一叶,三篙暖涨碧粼粼。
满天霜气扑帘旌,秋逼人来夜更清。几点残星横汉澹,数竿疏竹拂窗经。
空庭落叶因风走,老树栖鸦见月惊。何处砧声敲转急,梦阑听去倍分明。
妆台眠食近何如,走笔殷勤问起居。秦岭云高孤一雁,卫河水阔滞双鱼。
凭栏已是花开后,卷幔刚逢月上初。此际相思千里共,几番西望倍踌躇。
杨柳丝丝一望齐,和烟和月拂长堤。画楼雨细眉痕浅,绮陌风轻舞影低。
金缕剪成穿紫燕,绿阴织就啭黄鹂。那堪临别阳关道,攀折年年送马蹄。
揽胜偶登台,凭高眼界开。山深人不见,松静鹤初回。
水自峡中出,帆从天外来。游观浑未倦,夕照漫相催。
紫云一片土花结,寒光隐隐凝霜雪。流落人閒三千年,不随碑碣同磨灭。
古来宫阙盛炎刘,未央宫与阿房侔。阿房一炬成焦土,汉家片瓦犹千秋。
片瓦功能夺真宰,蛟龙泣罢啼痕在。质坚不为岁月磨,色古岂历风霜改。
昌溪吴氏宝用之,沧桑变幻不可知。洪子嗜古有奇癖,得从古市光陆离。
盛以宝盒盘蛟螭,奇气掩映珊瑚枝。岱翁铭字工刻镂,酂侯古篆形模旧。
精金可铄石可灰,此物永并鼎钟寿。