死生旦暮理之常,休叹斯人饿首阳。叩马数言虽不用,君臣大义凛如霜。
金谷芳菲不可寻,金园乔木翠森森。草堂静倚沧江曲,一榻清风古自今。
青云得路问谁先,讲下诸生汝最贤。帖仿钟王书半草,经谈虞夏古无前。
辛勤慎勿渝初志,显达应须趁妙年。别后临风听消息,状元多是出莆田。
酒兴诗情谩自深,江湖无地寄湮沉。那知一夜山阴雪,惹起王猷访戴心。
莺啼燕语瘴江春,为客他乡别故人。此景此情相感处,丈夫无泪亦伤神。
八荒岁旱待为霖,出岫无心亦有心。本是从龙天外物,谁教岩下久湮沉。
手植青松百尺高,白头方得解尘劳。茯苓堪煮花堪酿,坐听天风响翠涛。
南安县令尹钱塘,西望冈州路渺茫。谁□□□归梓里,空馀遗爱在桐乡。
沽来市酒难□□,□得汀蘋可荐方。欲抚孤棺发长恸,不堪□□□殊方。
淡淡春山翠黛横,生来娇态自天成。何曾一日教人画,京兆风流浪得名。
古今谩说飞来寺,幻化神工亦异哉。寒玉一泓开地脉,翠屏千级绝尘埃。
驯猿童子朝留饭,杖锡禅僧晚渡杯。到此令人清百虑,海中谁道有蓬莱。