忆昔居黉舍,曾陪戯彩斑。
才华推粹美,功绩叹间关。
有子能传业,无丹可驻颜。
哀词临隧路,明晦万重山。
与君同志复同州,少日论文放一头。
孝子忧亲双鬓白,痴儿了事一生愁。
凌云意气须臾尽,积岁声名取次休。
赖明遗编留史笔,几回废卷泪横流。
展开阅读全文
君不见大士化身兜率天,地涌两足双金莲。
光明照耀十方界,至今犹记周昭年。
当年刹利西王国,才见薰风入炎日。
菩提广转大法轮,普现宝身千百亿。
即今应感湘江涯,一念甫为群生迷。
诞弥犹是旧来日,尘世已觉心南移。
宰官未向朝端去,暂作资阳大慈父。
惟将四谛妙真来,一洗含灵愁叹苦。
海近岂久淹王祥,沙堤指日催鸣璫。
心华定力莫思议,福利四海为津梁。
斯民正赖觉空觉,应世因缘讵能度。
椿龄永劫未渠央,会看优昙几开落。
江海无忘魏阙思,不妨身佩国安危。
太平基业须贤辅,政赖君王用及时。
累累璎珞作新装,万蘤匀开细细香。
好是花时最清绝,月明珠露夜初长。
有道如君方杜门,无能惭我亦乘轩。
殷勤好在经纶学,早晚亲承雨露恩。
江行几日风打头,江上客子添牢愁。
人言水神喜作祟,客欲精祷姑维舟。
平生结习口语业,篇诗敢告波神休。
欣然回首领此意,一息千里聊乘流。
江上送君归,灯前凝我思。
源流嗟世远,师友不吾欺。
此道无今昔,人生易别离。
江湖几千里,从此尚心期。
文府高扃守鬼神,蔽亏那掩艳华春。
屠门肯作朵颐过,龙颔经攘照海珍。
十袭莫论藏弆宠,双眸姑浣向来尘。
从兹染指谙腴味,藜苋难甘诳腹贫。
展开阅读全文
北山结斋处,爽垲非嚣沙。
开轩寻丈间,四座情誾誾。
君无挟长态,我亦忘等伦。
终朝究道艺,得趣何其真。
一从分携去,声迹如参辰。
相望远十舍,诲席无由亲。
秋高鳌峰秀,得助尤清新。
明珠不分锡,何以尉吾贫。