又被饥驱出,藏名悔不深。生涯举子业,杯酒故人心。
花坞辟香径,客船依野阴。晚风留宴赏,沙渚有归禽。
半岭分寒燠,千夫异语言。人将山互市,天假石为门。
细路云头转,危梯日脚翻。薄寒风出窦,声挟万松喧。
瓦釜既用事,黄钟故应弃。众醉乃独醒,尤为同列忌。
主听复不聪,孤臣数益穷。疏后旋见谪,谁能鉴其衷。
《卜居》以明心,《离骚》以寄慨。终与汨罗沈,朴忠何由遂。
至今沅湘间,悲风绕荒寺。