昔人夜投逆旅中,戏将指爪呈神工。
飕飕逸响如飘风,桶底刻出蓬莱宫。
状如六鳌拥虚空,戴山出没沧溟东。
琼台瑶阙知几重,千门万户遥相通。
俨然中坐一老翁,星眸霞脸冰雪容。
群真左右来相从,或翳白凤骑青龙。
女仙七十如花红,各执乐器笙与镛。
钧天一曲奏未终,双成劝酒琉璃钟。
谷神长生寿无穷,出入造化超鸿濛。
我欲上天夬紫虹,高步去逐东王公。
黄阁彤扉尽宋臣,归来松菊伴闲身。
举头谁识悠然意,只有南山是故人。
一寒一暑相推移,四序平分秋最悲。山川萧条草木萎,金风淅沥吹罗帷。
夜何长兮昼何促,欲眠不眠叹幽独。楼上寒更声断续,飞蛾翩翩绕残烛。