念尔兼辞国,缄愁欲渡河。到来河更阔,应为涕流多。
一人歌唱数人啼,拭泪相看意转迷。不见书传青海北,只知魂断陇山西。
登高乍似云霄近,寓目仍惊草树低。菊酒何须频劝酌,自然心醉已如泥。
怪来偏得主君怜,料取分明在眼前。说相未应惊䴏鸰,看心且爱直如弦。