徘徊心自故园长,脩竹檀栾兰蕙苍。门外客来邀憩石,阶前孙舞引登堂。
径连求仲何须约,声奏埙篪底用腔。此日临岐分手去,春光相忆岭云香。
放歌天外倚崆峒,半亩犹存处士宫。螺黛蹲连山九锁,嚣尘飞断路千重。
岩閒鹿迹侵苔绿,春浅桃花覆涧红。千载楚云思不尽,欲凭黄鹤问仙踪。
数声长笛古城秋,晴雪幽怀满故洲。每对青尊开北海,独携佳卷眺南楼。
诗从摭锦终高手,味到参禅始上流。眼底悠然谁点笔,几回池草梦交游。
晨起怯衣单,山瓶频呼酒。旭日出岩峦,灵辉射窗牗。
平生负暄心,炎凉肯渝守。野人诚戋戋,爱主故无右。
霜意老梧桐,春光透桃柳。岁时感推迁,生业问田叟。
征输极频烦,室家空诸有。因思拙阳城,千载为良友。
五月烦蒸奈尔多,云头焰焰火峰峨。日侵矮屋吟依竹,风蔽低垣坐剪萝。
碧斝漫誇河朔饮,冰山徒侈贵豪酡。北窗我爱陶潜卧,岸帻朱明一笑过。
官里桃开客集门,芬叶同忆静中村。即看后洞花联榻,何似宗家骑僦园。
三载风烟怜绝塞,一时怀抱对青尊。明朝休动河梁念,棠棣情深未忍论。
共倒金尊菡萏旁,仙葩两两出群芳。艳羞晋隗香联佩,袅夺吴姬色并妆。
花巧娱人真有待,灵根流庆故应长。看渠衮衮将来徵,不独槐阴数二郎。
曾向华溪系短蓬,银丝鲙鲤醉芙蓉。非因酒渴耽游数,自爱花奇引兴浓。
晴日漾波摇独干,轻风送蔼动双红。三年此景频真赏,回忆西湖是梦中。
萧飒山堂一此君,岁寒非尔孰为群。双清不入繁华调,倚遍江村日暮云。
红树青林满旧矶,风光闲探石桥西。羞看白发逢秋短,敢妄浮云阅世低。
野服不妨荷芰缉,锦囊应为茝兰携。乘凉欲了朱明约,行处须扶太乙藜。