白头人爱夕阳红,短葛凉生绿树风。
别浦帆归天远近,乳鸦巢满屋西东。
比邻酒熟闲招饮,故旧书来喜拆封。
珍重曲阑干外月,又分清影照衰容。
荼垒明朝满市新,一杯灯下旧吟身。
流年细检颁来历,往事都成扫去尘。
薄有田庐聊卒岁,可无沟壑尚迟春。
殷勤照取田蚕看,同是鸡豚社里人。
石梁横亘如长虹,青芝白石披蒙茸。不知何年策尔五丁力,天惊石破悬玲珑。
我来山中秋已杪,山前木落秃如扫。不见当年伐木人,空余断碣横秋草。
盘盘一径入空青,欲散不散烟冥冥。日月雷雨走其下,龙归时复闻膻腥。
俯视鳞鳞见城郭,旷哉天地何寥廓。仙子樵人虽不存,已觉胸中去黏缚。
吁嗟乎,神仙之说亦太奇,残星半局沧桑移。摩挲石枰三太息,松风浩浩云霏霏。
郭外何须二顷田,江湖春水绿如烟。扁舟荡漾不归去,日暮蘋花风满川。