泥连先馈,纯陁后供。进兹肴膳,间奏鼓钟。皿器斯洁,黍稷惟丰。
无远弗届,至诚乃通。
草枯马不肥,风烈衣尽破。建牙帐外立,枕鞍雪中卧。
仓皇火伴惊,校尉点兵过。
昔事龙河师,法筵全盛日。童年与君居,众讶早入室。
回首白日飞,浩劫弹指疾。平生竟何为,志愿良未毕。
旭日千万峰,白云三四朵。一笑山容开,独自松下坐。
瀑流天上来,飞花面前堕。此时中观成,无物亦无我。
鉴湖一曲亭犹在,风物千年长不改。贺公去后赵公来,山水无情若相待。
当时季真得赐归,黄冠未必全忘机。争似今朝玉堂老,还乡仍著宫锦衣。
鉴湖水阔吞平野,酒船直到亭阶下。荷华晓日照尊罍,杨柳春风拂檐瓦。
寄言逸兴沧洲客,天与斯亭共行乐。醉倚阑干撼不醒,梦中细听钧天乐。
蒲生山泽间,水石长为徒。超然尘土外,秀色清而腴。
印公爱之如寂公,当轩盆植数十丛。虽无仙人鸾凤状,好事剪拂还相同。
叶如虬须直不卷,根穿石罅连苍藓。昔闻张生十二节,苏子九花今宛宛。
眼中清气端可掬,此处焉知有尘俗。去年赠我小石盆,几上团团青一簇。
知君定出聊自怡,此心岂为物所移。色空都忘心境寂,寥寥独坐轩中时。
初作淮南宾,空山隔蹄轮。烟霞淡为侣,水石清相亲。
结茅有馀地,风雪忘苦辛。或来野人服,亦有居士巾。
馈粮稍相继,倏忽踰三春。雨露滋万汇,岩壑容此身。
常欲息诸见,以之空六尘。种莲一池小,引泉清涧滨。
丹书俄远召,殊恩异两人。再瞻鸳鹭序,永辞麋鹿邻。
不愿东归越,不愿西入秦。但愿居毂下,终身荷皇仁。
大哉乾坤内,何物非陶钧。
驱车涉泥坂,首路流大河。河水际天白,飘风激层波。
神龙不安处,作横鲸与鼍。强暴相啖噬,纤鳞其如何。
感此吾安适,旋驾西山阿。硕人不敢儗,考槃有遗歌。
风篁岭上看龙井,百尺寒泉彻底清。二老风流今不见,一声山鸟夕阳明。
巫山高,望不极,十二危峰倚天碧。阳台神女徒盈盈,艳质妖容果谁识。
襄王荒怪不足徵,宋玉微辞岂堪惜。至今云雨自朝昏,山鬼哀猿叫苍壁。