展开阅读全文
阴泉隐岩壑,长夏发幽植。
深处但闻香,往往樵苏得。
幸不杂薪槱,论价亦何直。
适从支郎舍,远致居士室。
婆娑复偃蹇,其高不盈尺。
铅华了不御,绚此冰雪质。
我有古鱼洗,岁久莓苔蚀。
注之清泠水,藉以璀错石。
静态自愔愔,孤芳何的的。
初疑云生礎,复讶月过隙。
膏沐露穰穰,动摇风激激。
忽然参鼻观,似欲破禅寂。
俗物多丰肥,仙姿乃癯瘠。
已输白玉英,更作黄金实。
昌阳讵足数,薝蔔诚可匹。
老来无所好,一见心辄溺。
坐卧与之俱,於焉遂成癖。
异时张紫微,饮客尽一石。
放怀歌舞筵,折赠无所惜。
蝉蜕倏仙去,楼居藐姑射。
三嗅哦公诗,俯仰成今昔。
问花花如嚬,对之长太意。
展开阅读全文
海上芳敷有瑶草,採而食之颜不老。
海中翕赩有骊珠,探而得之形木枯。
赤乌玄兔未同宿,姹女婴儿自相逐。
深存踵息通三关,升降出入无时閒。
九转七返成大还,功高行满起人寰,
凌虚一举三神山。
展开阅读全文
西风吹雨来,濯此青琅玕。
黄华媚幽独,秀色如可餐。
我居适在野,门庭已荒寒。
老屋四壁立,生涯堪鼻酸。
向来颇好饮,无日无杯盘。
而今废升斗,百忧何以宽。
惟取架上书,拭几支颐观。
伟哉圣贤旨,妙处言莫殚。
如渴遇新汲,醒然开肺肝。
因不求甚解,会心亦解颜。
茫茫百年中,毁誉非一端。
要知仁与义,多出贫贱间。
相逢勉为善,世路良独难。
谁能逐狂痴,凌兢趋险艰。
何以易此乐,此乐居之安。
檐屋排空阔,薰风眺晚晴。
閒云连树碧,白鸟破烟明。
世乱思君子,身危仗友生。
只应今夜月,解识故乡情。
展开阅读全文
先生志丘壑,溪山助幽兴。
持竿聊尔尔,至乐在游泳。
故人已龙飞,旌车远来聘。
掉头藐不顾,长揖辞万乘。
人生各有愿,可不安吾分。
是在易之乾,曰遁世无闷。
至今堂前竹,苍翠有余润。
我行出祠下,敬谒仰胜韵。
愧负营口腹,驰驱违本性。
言归不敢迟,卖剑买鱼艇。
已秀不成实,长怀事可吁。
宁论日下鹤,遽失掌中珠。
扰扰遭斯厄,冥冥丧厥躯。
高堂亲白发,泪眼尚青枯。
山家梅树出疏篱,好客殷勤折一枝。
直是老来风味薄,而今相遇可无诗。
山行密雨来纷纷,过午人家犹掩门。
水寒鸥鸟亦亡赖,烟湿梅花如欲言。
顿忘客子怀抱恶,可喜丈人颜色温。
而今何计百年事,乞与清诗当绿樽。
水陆劳千里,诗书误半生。
山开南国翠,鸟已故园声。
会是豺狼静,方瞻日月明。
牵羊今古恨,洒血望占城。
不恨青春去,唯愁白发生。
日长宜燕乳,水满自蛙声。
念我心方逝,逢君眼渐明。
刚肠三尺剑,光彩动丰城。