山云谈次改,溪水坐来生。
白鸟饥逾静,苍蝇饱不声。
令君真子产,墨客陋弥明。
回首人间世,尘埃望赤城。
独醒非我事,多难亦吾生。
将相知无种,文章怕有声。
且当乘款段,无复谒承明。
使我忘羇旅,弦歌近武城。
饭已抄云子,杯仍致麴生。
青梅方弄色,黄鸟已无声。
世态穷尤见,吾心老更明。
从来文字饮,意不在倾城。
野鹤元同性,晴山正满门。
那知有城市,初不异丘樊。
水静嫌风挠,花开畏蝶喧。
应当如是观,客至亦忘言。
展开阅读全文
天欲斯文起,时将此道隆。
昭明应熊梦,爽拔降神崧。
业则真王佐,猷当沃帝聪。
尊经独韦氏,识字必扬雄。
制作超前辈,篇章萃古风。
不忧时易失,却怕俗多聋。
日月胸襟里,江湖度量中。
谗深遭璧玷,施博尽金空。
指日风云会,来时雨露蒙。
经纶观世业,润色付宗工。
炯炯丹心壮,氲氲浩气充,
桧坛休跨鹿,丹鼎且蟠龙。
载诞佳辰及,高门喜气融。
捧觞欣有祝,陈颂愧无功。
舞鹤窥筵净,偷桃照座红。
孔庭诗礼集,请访吸川虹。
展开阅读全文
我读醉翁文,想当笔如椽。
东坡独知翁,谓今为飞仙。
伟明后来秀,文亦星斗悬。
一旦辞世纷,归巢月轮边。
大雅久不作,刘子艺且贤。
笔墨所溃,折冲遂无前。
向来坐位书,一日万口传。
不惭颜鲁公,易地则皆然。
身閒无事日,日涉五亩园。
图书破百金,花石费万钱。
子真隐谷口,摩诘居辋川。
渊明道上醉,知章井底眠。
风味有数子,较量谁后先。
君乃於其间,并得四子全。
高堂纳日月,竹树森以联。
览彼不尽景,乐此无穷牛。
前山若飞来,倚断西南天。
灏气濯苍玉,晴阳生紫烟。
固疑融结异。真恐造化偏。
想像山中人,因之招隐篇。
我家居洛阳,门巷伊水连。
吾庐荫清竹,不受车马喧。
一来升君堂,抚事情悁悁。
交浅言已深,胜处相磨镌。
却来从杖履,已办几屐穿。
折简王夫子,载醪攜向泉。
云断山如拭,秋明水剧虚。
湿烟蒙翠竹,瞑雨濯红蕖。
茅舍真淳俗,瓷甖窈窕沽。
何须访摩诘,便是辋川图。
每爱前山似画图,兴来萧散岂能无。
幽人著屐全忘懒,野老关门不可呼。
夕照晖晖明远水,春风莽莽著平芜。
晴来已喜儿能赋,软脚仍烦送一壶。
展开阅读全文
何年此峰独飞来,群山让秀中崔嵬。
神刓天画不可状,仰视孤高摩斗魁。
蕴灵产此万珍木,隆霜几度森不摧。
异僧一见乃能识,击洞果有猿声哀。
灵隐之南天竺北,筑亭结屋初谁媒。
直疑朱夏落冰雪,亦恐白昼藏风雷。
槛泉清可数毛发,白石齿齿如琼瑰。
参差透影微日下,淅沥生籁长颸回。
恍然若欲学蝉蜕,洗眼绿净无纤埃。
已将缨尘付流水,更以屐齿留苍苔。
南丰家世有人物,幅巾藜杖同徘徊。
剧谈抵掌共相对,惜无玉酒倾金罍。
客程言浩渺,念此道里赊。
秋林伤客情,霜叶色胜花。
溪鱼不论钱,我饥岂无涯。
何当见升平,四海如一家。