展开阅读全文
丈人居水南,未省价高索。
平生丘壑事,长啸天宇窄。
舍榜五株柳,宛是陶家宅。
舍南数亩园,似与人境隔。
方须漉酒巾,渐喜扶老策。
以兹不愿仕,偶然似彭泽。
青松手所种,抚之无愧色。
都忘岁月徂,不受霜霰迫。
是身等浮云,术也可不择。
持此百年间,常恐中道画。
旷哉遗世情,遇我眼不白。
问我来何时,胡为久於客。
我官亦易抛,行矣勿多责。
方从倦飞鸟,望林整归翮。
展开阅读全文
佳哉木芙蓉,秋晚芳意足。
偶植华堂下,似续渊时菊。
眷此好颜色,可玩不可触。
始见开二三,旋已放五六。
濯濯晨风吹。鲜鲜宵露浴。
非关竞时节,庶用慰幽独。
我老百念空,扫迹坐林谷。
犹作烟霞想,久绝脂粉欲。
三径阻幽事,吟苦颠毛秃。
河洛未休兵,愧负杯中绿。
一坐关山百念灰,德邻诗社许徘徊。
静看林鸟衔花去,寒觉溪风送雨来。
小阮有怀应种竹,步兵无事且传杯。
东床坦腹真佳婿,俗客多惭数月陪。
客舍犹寻未见书,邺侯可止万签余。
君家酿玉推能事,得及重阳把盏无。
展开阅读全文
坐啸凝香雾,卷帘松竹青。
新霜戒微寒,远日朝霞頳。
过午时云族,其濛见初零。
萧萧打叶响,沥沥依檐声。
幽鸟故格磔,寒蜂自竛竮。
棕君曲江裔,句含万古情。
端知意有在,复契心所冥。
至哉蒙庄言,为善无近名。
天弢久已解,世网讵可撄。
寄谢夸毗子,胡然事蝇营。
粲粲东篱花,如为时节好。
冥冥花上蝶,婉娈死亦抱。
神仙那可求,姑欲学不老。
去去人世间,高步撷瑶草。
展开阅读全文
枯肠服气如寿龟,穷冬却扫百不知。
开门忽见雪满地,纵横浩荡春正飞。
入隙时欣点万卷,仰檐不见霑吟髭。
松林冥冥起薄雾,涧水活活生微澌。
清可洗心明洗目,卑且不污高不危,
残妆如见寿阳面,不食可怜姑射肌。
书生长年营口腹,颇似蜘蛛空吐丝。
身将老矣厄离乱,我生之初尚无为。
百篇落落或能赋,一杯炯炯须重持。
崆峒漫倚防身剑,枉负平生作男儿。
回首农桑三万里,无复贞观开元时。
恭惟天子尚勤俭,早集书囊为殿帷。
一朝随仗过沙漠,落日风尘龙凤姿。
此时燕山士如虎,寒多史乃秫酒醨。
肉食岂堪茹毛苦,应念靴鸣集赤墀。
尘沙错落赭黄暗,貂狐独向寒风披。
关山寂寞草树死,指点射猎方奔驰。
心益不忘尝胆事,望云遥祝万寿卮。
向来窃取名器者,扈圣曾无一夫随。
忠臣义士愤切骨,皇天后士傥鉴之。
展开阅读全文
朝来冻坐如缩龟,不闻打窗那得知。
江南地暖亦有此,惊心远自龙沙吹。
六一居士最能赋,东坡先生追撚髭。
腐儒得句亦起舞,砚寒沃笔浮轻澌。
征尘暗天铁马健,衣冠南奔身世危。
兄弟相望音信绝,梳头纷纷满面丝。
裋褐袖手如怀冰,车马不来奚所为。
前年毗陵雪盈尺,蟹螯犹记左手持。
归来浩歌仰看屋,夜深凜凜粟满肌。
室中老妇几兴叹,膝下奈此号寒儿。
今年造物颇垂顾,税驾仁里欢此时。
杀鸡为黍朝夕事,苦节诸郎方下帏。
起看松竹有特操,坐对溪山无俗姿。
刘子唱高和弥寡,要当独醒歠其醨。
已呼稚子来候门,更戒黄童无扫墀。
十千不向楼头贳,一蓑正忆江上披。
五陵之客夸轻肥,呼鹰逐兽广莫驰。
五侯之第事豪侈,珊瑚照耀金屈卮。
岂如高举纵清赏,钩帘一目万景随。
亦有末至居客右,其言不让故哂之。
书生卧病久无衣,不意临衰厌鼓鼙。
乡信略无鸿雁到,客愁惟有杜鹃啼。
谁怜弹铗长依孟,自不工竽漫说齐。
我亦漂流费耘业,看君文字照浯溪。
马鸣旌旆摇,雪满关山道。
白草连云中,羊肠复萦绕。
别离工损神,宿昔已枯槁。
却望南飞鸿,惊弦亦虚憍。
只应马上曲,偏能写怀抱。