生无遗议殁无疵,潞国勋名世共知。一瓣心香文正幕,千秋手泽信陵祠。
爱才元老根天性,载德苍生听口碑。天许劳臣考终命,青山故里锦旋时。
一代高才孰比伦,不歆庑祀亦千春。两朝革命怀孤愤,四海论交总逸民。
塞上风云惊王气,关中田宅爱秦人。儒林文苑兼专席,休认名贤是隐沦。
昔曾五泛申江橹,今日重来鬓已苍。彻夜灯红疑鬼市,翻新技巧破天荒。
碧瞳鬈发蛮夷长,檀板金丝歌舞场。从古繁华多酿劫,为他独立思茫茫。
谁使中华变外洋,无端尘海感沧桑。白杨衰草夷荒冢,绣幰春风迓丽娘。
楼阁翻成新世界,笙歌误尽少年场。吴中似此浮夸甚,安得黄金用斗量。
名区自昔擅名胜,今日花开载酒过。大好湖山凭意造,此间杨柳占春多。
楼台晓日金银气,仕宦斜阳安乐窝。但愿留园留勿替,一年一度踏青莎。
浪游未遂经还家,自笑临行志太奢。香径待携吴市酒,竹炉同品惠泉茶。
主人病卧文园榻,过客宵回剡水艖。人事难凭天又阻,连番蕉雨滴窗纱。
千峰滴翠付前尘,又向名山作主人。沧海飞回千里棹,楼台高佔一家春。
神仙吏隐开生面,诗卷苏黄有替身。怪道文园归计早,要从岩壑展经纶。
九天矫诏九州惊,一念差池大局倾。无数冤魂填劫海,有名党籍索公卿。
五胡戎马三边合,千里江淮只手擎。如此危疑能镇定,外人感颂况吾氓。
中兴名将老封疆,绝大风波镇两江。直与元黄争劫运,能将杌桯繫苞桑。
魏公才识千秋壮,潞国须眉百岁苍。百岁仍难忘借寇,祝公惟有寿无量。
文章江左夙称雄,讵料文星阨命宫。问卜灵均馀涕泪,招魂宋玉误西东。
化为猿鹤身何在,哭望云山岁已终。安得讹传坡老死,归帆岭表庆生逢。