斜穿石径度回廊,高踞岩腰俯下方。十里晴湖明似镜,万家炊火夜生凉。
携来梅鹤皆仙侣,买得莼鲈近水乡。最是清芬传勿替,崇祠太仆屹中央。
雪中鸿爪久模糊,二十年来过隙驹。荡子青衫春梦蝶,秋娘废院夜啼乌。
题襟痕冷良朋杳,挂剑情深宿草芜。今日重游惟剩我,金阊门外独踟蹰。
蝇营狗苟剧奔忙,市井翻身到庙廊。早有声名传狡狯,居然军国预平章。
佞臣头仗强邻保,暮夜金为狱吏偿。三次飞书飞不到,可怜公子更无肠。
海鹤丰姿古佛身,箕畴五福自天申。沧桑曾阅飞灰劫,磨鍊能完太朴真。
养望林泉称地主,含饴童稚乐天伦。香山九老重开宴,序齿轮君第一人。
揽镜苍颜半百强,几多田海感沧桑。一官落拓应休致,两字行藏自主张。
媚奥何人何媚奥,登场似我好收场。不然走马长安客,纵有当归孰寄将。
心期何必话牢骚,解组安仁已二毛。尽有桑麻谈故旧,胜他资格殢郎曹。
郊原宿草朋侪尽,冠盖斜阳仕宦劳。怪道泉明赋归去,东皋载酒乐陶陶。
岸帻披襟让我先,招邀难得故人全。青山斜日前朝寺,幽谷白云小洞天。
绕径樵歌惊鹤梦,过江帆影接狼烟。劝君揽胜休閒着,此境神游已廿年。
此间风景胜吾家,山一涯兼水一涯。拥护重岩松万壑,划分两寺路三叉。
峰腰东抱迎朝爽,云脚西拖变落霞。浓淡清奇都入妙,纪游定有笔生花。
要与伽蓝结净缘,重临胜境倍翛然。楼观沧海穷天际,风激松涛落酒边。
怪石悬崖惊虎踞,白云归洞抱龙眠。老僧最喜谈因果,劝我还山种福田。
胜游遥接永和春,况有名山作主人。路入青苍云四绕,寺经兵燹佛重新。
蒲团习静输行脚,香火留缘證后身。尘海茫茫才近岸,回头终仗法王仁。