今夕风色寒,月白虚庭敞。美人来何迟,芳兴期同赏。
落叶下林皋,流萤度珠网。遥望碧云浮,渺渺悬遐想。
地偏开胜迹,俗远惬幽寻。路接三台近,山罗万象深。
香台笼古树,碧涧绕危岑。草露当阶绿,萝烟覆径阴。
天花寒拂座,法雨细沾襟。净界疑南岳,毫光俨道林。
竹泉澄累劫,松石长禅心。云盖珠幡影,风飘玉磬音。
物情翻爽豁,客思纵登临。浮世多消歇,空门无古今。
三生如可学,于此合抽簪。
倒捲长风烟雾开,青天送月海门来。高歌起舞瑶台上,直挽银河落酒杯。
长安侠少年,结束事行边。珠璎络战马,白羽控飞弦。
流盼万人靡,光彩何翩翩。暮宿归燕市,朝游出甘泉。
黄金买死士,白璧奉高贤。倜傥负奇气,谈笑兵围间。
所欢在知己,躯命乃易捐。
涔阳溪上女,两两傍舟行。乍见频低首,佯羞如有情。
摘花入浦去,笑语香风生。踟蹰空怅望,遥听棹歌声。
叶落吴门一夜霜,悠悠离思海天长。殊方不为无知己,自是人心恋故乡。
河岳翁,朱颜绿发明方瞳。来自鸿濛之世弱水之东,飘飖八极骑双龙。
骑双龙,朝游三山巅,莫憩五岳峰。身被白鹤氅,手握青藜筇。
自言逢羡门于华顶,揖轩辕于空峒。陵谷桑田看几劫,瑶池屡宴群真从。
劫来偶向人间住,长安市上寄仙踪。谑浪那知天子贵,醉来笑傲轻王公。
云心浩荡终难驭,隘视尘世如裈中。忽驾云车指双阙,清歌回首送冥鸿。
送冥鸿,入烟空。锵锵环佩摇天风,望之不见心无穷。
我亦明朝携笈去,三花石室定相逢。
女萝飘绿上窗纱,墙角东风燕子斜。绕遍空庭春寂寂,半帘疏雨落梨花。
北风吹雪行人绝,系马长亭与君别。燕姬歌曲易销魂,触得离人转愁切。
一觞满引不须辞,湖海重逢未有期。君看南国花开日,便是长安相忆时。
晓汲云泉灌药畦,仙家宛似武陵溪。春来两岸桃花发,莫把刘郎归路迷。