籋磴缘梯兴未穷,青冥有路欲乘风。朝云暮雨在脚下,井钺参旗落手中。
此世此身长作客,半痴半黠忽成翁。枕抛偃蹇巅崖上,一洗平生眼界空。
此地谁令著此翁,角巾攲倒鬓如蓬。兴高绝壁松声外,梦破寒花雀啅中。
睡债几时偿赛足,书淫前日洗除空。故人若问安心法,一酌村酤荐晚菘。
今古宦游长作客,每逢佳处欲忘年。颇将幻境观尘世,始信臞儒是列仙。
野邑分桥山带色,晚云藏寺水黏天。公身未属烟波管,莫向津头买钓船。
一水相望十里馀,扁舟夜载月明俱。君今身为故人出,我亦年来此客无。
夜久灯孤疑是梦,樽空仆卧不成呼。残年会见干戈息,共买嵌岩著老躯。
客桥沙觜渺纵横,二纪风烟老此行。待得江头明月出,恰当船底暗潮生。
旅人梦冷无留想,别浦帆归有呼声。断念此生惟付酒,为谁惊走撰瓶罂。
十年九作穷途客,惯见天花面旋飘。江上舞鸥如背我,沙边立鹤独齐腰。
衣黏落片行呼酒,船触轻冰半渡桥。谁识此时诗思乱,缓歌黄竹想西瑶。
奕世论交地,红花巷陌春。扬雄一区宅,晏子百年邻。
游倦归相踵,身闲意更亲。那知从此别,老泪损天真。
事业更中外,论思契冕旒。年虽濒钓渭,志不在封留。
慈爱平生念,欢愉末路收。遥知谢公客,挥洒过西州。
盛德高门阀,荣光动里间。如何偕老愿,端向此时悭。
幼妇辞新刻,仙游梦莫攀。吁嗟袆翟贵,不立内朝班。
婉娩闺门秀,安贫六十春。相夫惟礼义,玩意独清真。
蜀道灵归远,吴山兆卜新。哀声传北里,悽感路傍人。