我醉阙门外,卧备东藩臣。君从天上来,秀色落青云。
留连三日语,多得所未闻。僻陋不自知,喟予久离群。
南风吹白沙,六月天昼昏。送行不尽境,引望空复勤。
相识何必旧,白头或如新。有信当寄书,毋遗倾盖人。
清川百里馀,净渌照空虚。落日金波荡,微风雾縠舒。
茔心看白石,明目数游鱼。洗耳非吾事,兹身与世疏。
雪消冰解漏青春,醉眼惊看物物新。已识年华似飞鸟,直将身世委天均。
校雠中秘书,闻子宴城隅。大第丞相府,主人执金吾。
浮云驻清唱,回雪舞妖姝。金罍溢醇液,犀箸厌鲜腴。
高谈郁不发,应接固已劬。我从四五公,置酒此石渠。
开窗埽残雪,列俎焚枯鱼。谹言规姚姒,小说本虞初。
不知敝缊寒,未觉膏粱殊。从容忽竟日,此乐亦谁如。
长安事交游,贫富固有徒。不恨我失君,恨子不顾予。
回头成陈迹,万事与化俱。题诗寄馀欢,毋乃笑其迂。
野客赏春怜物华,不将手触新开花。且留林下引狂蝶,看舞东风倾绿霞。
城头月出天正白,众乌惊飞啼夜色。枝高风多露新滴,畏声恶影不能息。
愁人感之援鸣琴,拂弦成声泪沾襟。嗟尔一生八九雏,游翔不过东西林。
白头反哺无所恨,桓山分飞独何心。
岂无栋梁材,为君构明堂。岂无调羹资,为君致烹鬺。
独使限荒鄙,委之道路旁。岁晏吐奇秀,芬芬有馀香。
疾风见松柏,众秽知蕙芳。譬彼君子质,幽沈道逾彰。
安得假神术,徙根俪长杨。辽哉计不果,我心不能忘。
去去百忧集,回头归路迷。纷然万行泪,自逐水东西。
采芳未盈手,积润不满寻。游鱼亦何乐,幽客同此心。
安排在所寓,相与忘浮沉。济理趣自足,孰知慕高深。
鹏翻荡沧海,龙起焚山林。体妨反多累,岂若终蹄涔。
禀性实无用,干名谬所望。中为禄仕逼,误有世俗偿。
组绶见羁縻,簿书正抢攘。语言畏时忌,谈笑忧事妨。
往者托山林,未能下羲皇。迩来失吾真,终日几发狂。
期会非本务,米盐岂大方。洒心赖篇籍,发兴依松篁。
朋友素所畏,道路阻且长。怨极倘见思,寄声慰离肠。