宿岁雕盘供五辛,充闾佳气已生春。俊游自合陪金马,英骨人犹记石麟。
别乘重分千里政,五湖追数十年身。知公隐德宜难老,鸠杖看扶法从臣。
英气超超不可亲,温然笑语便生春。绛帷久属宗师任,紫橐方参侍从臣。
八面文章宁有敌,一门忠孝信无伦。山东出相公家事,只拟尊前咏大椿。
老人明处识斜河,曾占充闾爽气多。蚤以才名凌屈宋,戏将诗律斗阴何。
丹台旧缀神仙籍,黄屋仍垂将相科。礼绝座间公未晚,且提鸿笔上銮坡。
联络樛枝架短檐,苍髯绿骨尚依然。袪除畏日心三伏,领略清风直四筵。
好在老龙蟠夭矫,误来孤鹤舞蹁跹。那堪侧雨敲窗夜,贪听飕飕自不眠。
怅望扬州千朵盛,数枝聊足慰淹留。相逢月下陪真赏,一醉花前得胜游。
凿落细斟金晕侧,盘盂斜飐玉光浮。春衫并色浑无赖,映带霜毛笑隐侯。
惯看留客费瓜茶,政羡多藏不示夸。要使睡魔能偃草,肯惭欢伯解迷花。
一旗但觉烹殊品,双凤何须觅瑞芽。待摘家山供茗饮,与君盟约去骄奢。
嘉蔬灵卉两纷纷,小摘山花自出群。芽茁短根红玉卷,叶敷疏节翠旟分。
细看药谱镌遗录,终拟骚经补缺文。堪笑饥鼯穿败箧,宁知野彘力跑云。
岁晚嘉蔬已向萎,独馀芦菔老霜畦。收随芧栗供山谷,赠比蘋蘩撷涧溪。
菹乱金钗入珍馔,羹融玉糁脱污泥。程春定觉人彊饭,功校蹲鸱自不齐。
尘土败名如败敌,云山招隐似招降。漫倾鲁酒醒犹独,聊发吴讴调本双。
谁念佳人在空谷,自同渔父老清江。它年对榻分馀地,风雨萧萧夜打窗。
自称居士拟香山,只影江湖得暂闲。大隐可能追褦襶,小亭聊欲对孱颜。
持杯有月同歌舞,策杖无人共往还。闻道修篁解新箨,密遮门径不须删。