驱马出国门,风动晨光绚。我怀方南驰,北望逾眷恋。
之子何所来,昨别今再面。嘱予彊加餐,执手当觞饯。
驾言询江东,畴应谢公选。微词不自竟,舆诵若为献。
离筵纷陆离,宾客催入燕。举首复叮咛,上马君乃先。
君言良过哉,相思泪如线。经纶予何知,浮云未成变。
初辞浑河津,轻舟疾如驾。相逢忽相问,兹会乃天假。
去来各匆匆,聊此半日暇。对君新凉馀,王事深慰藉。
东藩税方逋,北徼师未罢。悠哉远臣心,焦劳达晨夜。
谓予汝何言,予有再拜谢。依依复依依,孤舟竟东下。
夫死矣妾何敢生。夫雠为重身为轻。贼尚生妾何敢死。
旧门幸有诸君子。号召如风赴如水。奉贼头,祭夫墓。
白日下高天,何处黄泉路。
展开阅读全文
考功忆南曹,新竹旧所艺。岁寒凡两经,不见霜雪厉。
虚怀效前修,浅薄谅非计。斐然淇水涯,千秋一根柢。
独立良可嘉,群居亦何戾。体疑墨君诬,用笑楮生敝。
城中地如金,省庭更难诣。植之固由人,长养荷天惠。
醴酒散馀酣,医俗得妙剂。等閒供听观,淡中有真丽。
风清玉声流,月暗金影翳。结实虽未成,凤鸟或来憩。
主人道眼明,许与松齐岁。岂无一视心,馀卉直柔脆。
我将节下题,相过及春霁。
展开阅读全文
观树如观民,岂不试故艺。勋曹庭中松,植难果谁厉。
公为百年谋,乃徇一朝计。知乎向来非,勤搔动浮柢。
揠苗信轲书,免归僮仆戾。元气天地间,万木未尝敝。
吾心有妙机,到此深造诣。况当春雨时,点点荷嘉惠。
一培一灌之,缓急在调剂。新梢隐孤高,短叶露修丽。
虽无虬龙姿,白日弄阴翳。主人退自公,往往成小憩。
奇哉拔地材,卓尔倚天势。作诗告方来,植也自兹岁。
桃李正芳华,何心较坚脆。请公看岁寒,雪馀晚峰霁。
秋热大可畏,舟行乘微风。岂不爱燕息,兴在临川东。
晚泊择所止,碧水连遥空。沙鸥解人意,来往如相从。
放船泊中洲,不住亦不流。爱风当南港,畏日背西邱。
浩歌待明月,解带倚柁楼。水花向我笑,我意方悠悠。
危厓接云雨,不雩自成坛。偶从沂上游,振衣复弹冠。
晚风西南来,五老生高寒。吾襟对阳春,浩然天宇宽。
山人与鹿游,乃以鹿名洞。洞草春复春,人与物情共。
呦呦诗有之,作者非好弄。偶名亦佳哉,千古兴弦诵。
不见东山公,已历两冰雪。江远天与俱,山深地尤绝。
吾道付閒云,苍生望终觖。月明千里心,相望独纠结。