神翱翔兮渐遐。载白云兮紫霞。墓闽山兮天之涯。
钱塘兮公第,梁溪兮公家。陆有梁兮海有槎。我思公兮咨嗟。
延陵太史文之豪,手持椽笔轻一毫。却厌漆镂思匏陶,别筑坛社延风骚。
健如风舸凌秋涛,元气浩浩天滔滔。忽入冰壑难容舠,豫章言必称禹皋。
下视元白等播鼗,坐令万类归笼牢。间出水碧兼金膏,关西夫子真凤毛。
咳唾中律鸣鸾刀,风吹锦服飘双绦。仙骨曾啖瑶池桃,手持权衡有纵操。
收敛英迈胸中韬,彼哉坐井吝以骄。瑞物一见辟百妖,裁之品藻谁能逃。
深许抱瓮恶桔槔,一日千里不觉劳。何尝仰首逢人号,我喜麻直能扶蒿。
起家江左大布袍,两以文字魁群髦。宝鉴出匣弓辞韬,东陵野人随羽旄。
不饮自醉黄生醪,雅终奏俗空嘈嘈。不可得麾安可招,自知一著良独高。
芝山草如黛,青春空复过。我来憩古寺,落花看渐多。
林莺惜芳景,和我登山歌。白日不可挽,更奈风雨何。
老僧供香茗,小坐成天和。江公旧游处,长松挂新萝。
止水一亩池,流衍同江河。晚峰纵高眺,番阳渺云波。
五老近相别,笑指庐山阿。
洒泪向楚岫,白云生远愁。重华不复返,江水日夜流。
美人美如玉,春草满汀洲。
龙山一片云,万古白未了。松楸谁家坟,青青倚孤峤。
望云起孝思,无间昏与晓。我怀狄梁公,清风满华表。
我携数卷书,歌诵剑江上。书中何所言,一一超形象。
我心会其神,源泉莫知乡。中有几微存,欲语恐添障。
安得凌长风,趋拜濂溪丈。
爱汝钟山草堂静,我欲造之无所因。百年观物自得意,风吹淮水波潾潾。
小舟西来乘有人,悠然兴到山花春。便须入室尽此夕,沧浪一声何处津。
云飞本无意,鹤鸣复何心。危登复长啸,我亦开吾襟。
云哉承我御,鹤也起我吟。兴至不自知,天地高且深。
俯仰八极中,悠悠怀古今。
沽海富鱼虾,过者多买食。异哉有今年,兹物或几息。
载歌丰年诗,临渊三太息。
海岭夙孕秀,登廷持忠清。廿载正色立,千秋和声鸣。
此地屈体力,吾人增光精。雾瘴久阏积,霆飙初流行。
鹤骨瘦竦直,鸾仪繁披横。在北本岱岳,于南聊方城。
万姓忽雨润,三公真云轻。亢作汲老揖,卑为侯生迎。
吏属苦切束,工徒欣番更。辟异有故事,推贤无遗名。
父老睹后恐,儿童瞻先争。一语破讼牒,双声游诗评。
砥柱赖独障,扶摇看高征。孔孟道雅振,皋夔功奇成。
凿凿社稷计,昭昭神明盟。传纪黜楚越,诗歌惩舒荆。
雅颂古圣则,春秋今王程。面质祖训若,心期皇猷平。
谊策重国事,轲书高天氓。九鼎任一摰,无劳怀莘耕。