唐之大将汾阳公,天畀才略成贞忠。平生信义贯金石,仓卒眼底无羌戎。
戎来如云驱以风,我下我马何从容。诸酋罗拜誓酹酒,大人先兆巫言中。
世称谈笑可折冲,万古一羽云霄空。龙眠居士丹青雄,笔到此事真奇逢。
寻常传玩岁复月,时于敝箧腾长虹。焚香坐阅精神通,古来尚友只数老,九原可作吾其从。
于嗟乎九原可作吾其从。
河可济济师,不可济济贼。贼济避我师,东入钜野泽。
泽西为济南为淮,贼乎贼乎安往哉。野多罄室无青草,豕突鲸奔我师老,却恨令公来不蚤。
河水东注海,海流亦复东。人言如沃焦,毕竟谁能穷。
蓬莱不可渡,万里悲天风。北斗揭西柄,影落清波中。
耿耿欲回澜,荡漾涵虚空。昔闻有碣石,助禹成神功。
我将往求之,道险多蛟龙。静观叹逝者,缅怀川上翁。
六兽入室莫敢撄,岩也追格不税缨。仆分有死义无生,家为重兮身为轻。
兽在途,剑在手。一狐歼,五狼走。我报主人我何有,有仆如岩主知否。
仙人骑驴如骑鲸,睥睨尘海思东瀛。等閒相逢但叱咜,谁知万古千秋情。
醉来天地小于斗,鞭策雷霆鬼神走。豪奇自比齐东人,大雅犹怀鲁中叟。
青春想像华清宫,解识仙人图画中。满浮渌酒唤不醒,葛巾飒飒生天风。
南山高,高入云。中有隐者操斧斤。上方伐木下界闻。
声可闻,人不可即。自上求之雾湿我衣,自下从之涧阻我舄。
县厓如天劳我力。
登坛礼东镇,嶪峨如在前。惟皇对上帝,小臣敢忘虔。
沂山望海岱,其高薄云天。岂无方国祀,百灵合从乾。
惠风自巽隅,馨香偏中天。明神固无语,我思通幽玄。
心祈耳复听,影响若有然。山东盗方蔓,禾稼妨大田。
辑宁当自兹,在在歌丰年。何以明予衷,素月西南悬。
月光照灯夕,清赏人所同。而我独不乐,有亲在江东。
江东岂无月,白发少欢容。念子未即见,厌见灯花红。
冉冉天边云,悠悠江上峰。当食发长叹,何时得相从。
上水复下水,昨日非今朝。春江渌如酒,天风澹飘摇。
坐数江上峰,乍近忽已遥。归心如东流,迤逦迎海潮。
长歌武夷曲,和以庐山谣。閒情寄芳草,极目青迢迢。
吾闻先生本是山中人,谁遣作吏随风尘。督邮迎送亦常事,浩然归兴凌秋旻。
孤怀每感孔明汉,一咏漫及荆轲秦。北窗午梦入寥廓,南山秋色争嶙峋。
昨非今是公自道,门前五柳年年春。柴桑彭泽才尺只,五老峰高隔彭蠡。
片帆朝挂暮及门,万古乾坤一江水。昔闻奇幻谷城石,又闻清激严陵滩,是谁为易谁为难。
菊松三径地虽小,鸿鹄千里天何宽。三南夫子今傅相,心期远在羲皇上。
君不见丁卯桥边山水深,江南春暮劳归心。风云天上济时了,我亦访公携我琴。