止水池,芝山阴。丞相初去国,指水矢此心。水止心亦止,上有青天临。
朝临池,暮临池。丞相心,人不知。风尘来,江汉沸。止水池,丞相死。
他日之心止于此。
饶娥哭,哭何为。哭求见父面,不图今见尸。尸浮水怪露,已矣娥不知。
即使娥不死,见尸未但已。伏尸三日哭,娥也终赴水。
娥心诚,水神灵。江上如闻号恸声,水怪水怪犹纵横。
黄河之水天上来,越数千里龙门开。龙门南东有山出,是名砥柱千丈高崒嵂。
水来不敢冲,左右互洄潏。山石岩岩复齿齿,力有几何能胜水。
从来元气植根深,万古千秋此中止。君不见金焦两山控海门,江水到此势已分。
不如此山当河急流处,骤如风马方群奔。秋涛春涨,暮撞朝击岿独存。
又不见碣石遮海道,九河播合今澜倒,不如此山为障早。
柱哉柱哉立自天,功成神禹乘舟年,沧桑有变此柱终无迁。
于嗟乎,沧桑有变此柱终无迁。
慕歌兮慕歌。东渐兮海波。海无波兮山有阿。明德远兮玉帛孔多。
微斯人兮吾如鱼何。慕歌兮慕歌。
潮何为兮不回,人何之兮不起。父生兮女生,父死兮女死。
岁复岁兮江滨,人之心兮潮水。潮水兮有声,伯姬兮有灵。
纷两涯兮观者,孰父子兮无情。秋冥冥兮江峰青。
潮来兮无天,潮去兮何地,若为凭兮斯厉。彼鸱夷兮水中,匪匏瓜兮焉系。
潮来兮谁驱,潮去兮谁殿。言之流兮何从,海东回兮镠箭。
潮来兮悲吴,潮去兮吊越。忠千古兮长冤,潮复潮兮江月。
凤箫声断惊风雨,十有三弦移短柱。江上何人一笛横,别作黄钟起宫羽。
剑州剑州何苦心,小悬钟鼓高张琴。吴歌听罢今蜀道,金玉近来真尔音。
五龙夹日日不沈。公门桃李皆成林。狄国老,伊周心。
迁桐辟管天下乂。伊周之学春秋义。狄国老,忠有馀。
平生曾读伊周书。为唐讨贼当何如。如是邪,不如是。
独怜国老身先死。
鼌公颍川产,墓在城东隅。顾兹一抔土,尔来千载馀。
中更几兵戈,不与荒城俱。公计不庇身,朝议夕就诛。
我昔读公传,亦尝笑其愚。岂有身后谋,犹能庇邱墟。
大愚见深忠,耿耿固不渝。而况公论在,信史有特书。
自今重封植,永久期无虞。
北原有荒邱,累累亘西东。相传自古昔,葬者汉八龙。
一蛰呼不起,幽幽閟玄宫。适野见遗迹,徘徊仰高风。
于嗟此神物,时用乃不终。孰为神君藏,孰为慈明封。
千秋气不泯,化为草丛丛。立石当古道,我意将焉穷。