窗户迎新燕,阶除巢乳鸦。
欲知春已暮,地上亦无花。
寂寂春将暮,迢迢夜未央。
膏残灯焰短,杵急药麈香。
困思栖双睫,羸躯寄一床。
养慵新有味,初志悔轩昂。
正见山陂草木芽,狂风忽扫万枝花。
病怀久已忘春事,老眼犹能惜物华。
枕上有诗频自改,尊中无酒不妨赊。
昔人漫道伤幽独,野鹤分巢即是家。
萧骚拂树过中庭,何处人间有此声?
涨水雨余晨放闸,骑兵战罢夜还营。
闲凭曲几听虽久,强抚哀弦写不成。
暑退凉生君勿喜,一年光景又峥嵘。
雨如尘点送新凉,云作鱼鳞衬夕阳。
蓬户清闲贫亦好,笋舆安稳病何伤?
长歌袅袅插秧天,小伞翻翻入市船。高栋巢乾初乳燕,绿槐阴密已鸣蝉。
只言末俗人情恶,未废先生日晏眠。推枕起来闲弄笔,铜蟾手自挹寒泉。
得福常廉祸自轻,坦然无媿亦无惊。
平生秘诀今相付,只向君心可处行。
东坞梅初动,香来托意深。
明知在篱外,行到却难寻。
身如病鹤短翅翎,雨雪飘洒号沙汀。
天风忽吹不得住,东下巴峡泛洞庭。
轩皇张乐虽已矣,此地至今朝百灵。
雄楼岌嶪镇吴楚,我来举手扪天星。
帆樯才放已隐隐,云气乱入何冥冥。
鼋鼍出没蛟鳄横,浪花遮尽君山青。
黄衫仙翁喜无恙,袖剑近到城南亭。
眼前俗子败人意,安得与翁同醉醒。
雨断云归两作晴,夕阳鼓角动高城。
客愁正得酒排去,草色直疑烟染成。
莺为风和初命友,鸥缘水长欲寻盟。
不须苦问春深浅,陌上吹萧已卖饧。