老惫生如寄,春寒梦亦孤。
灯花时自坠,枭语迭相呼。
万里书难得,三年病未苏。
窗深不知晓,但觉动林乌。
白首归来亦灌畦,任教邻里笑栖栖。
道心宁感两雌雉?生计惟存五母鸡。
不恨闲门可罗爵,本知穷巷自多泥。
暮闻鼓角犹人境,更欲移家入剡溪。
百年鼎鼎世共悲,晨钟暮鼓无休时。
碧桃红杏易零落,翠眉玉颊多别离。
涉江采菱风败意,登楼侍月云为祟。
功名常畏谤谗兴,富贵每同衰病至。
人生可叹十八九,自古危机无妙手。
正令插翮上青云,不如得钱即沽酒。
图书鸡犬共扁舟,又续人间汗漫游。
醉眼本轻千古事,钓竿新赐一滩秋。
惯看浮世成陵谷,莫露神光上斗牛。
老病岂堪常作客,梦寻归路傍西畴。
神仙岂易学,富贵不容求。百岁傥未尽,一樽差可谋。
钟鸣上方晚,桂发小山秋。处处多幽趣,攒眉勿浪愁。
新叶张翠幄,落花作红茵。
山蔬旨且柔,家酿清而淳。
以我垂老境,送此将归春。
我固惜流年,春亦记陈人。
江山处处佳,风月日日新。
蹇驴度松冈,短楫横烟津。
兰亭人已远,遗韵犹清真。
却下木栅市,天风吹角巾。
去年寒雨中,骑驴度剑阁;今年当此时,卧听边城柝。
巍巍千尺像,与我两寂寞。
交游阅四海,此老差可托。
但当频自省,诸恶誓莫作。
时时一凭高,相望要不怍。
桑间戒三宿,坚坐岂渠乐;却应输老夫,新春买芒屩。
城南亭榭锁闲坊,孤鹤归飞只自伤。尘渍苔侵数行墨,尔来谁为拂颓墙。
富贵得意如登天,自计一跌理不全,昼食忘味夜贵眠,渠过一日如一年。
春蚕得衣耕得食,农功初成各休息,卖酒垆边纷鼓笛,我过一年如一日。
二者求兼势安可,与我周旋宁作我。
春城桃李岂不妍,雪涧未妨松磊砢。
人生祸福难遽论,庙牺乌得为孤豚?君不见猎徒父子牵黄犬,岁岁秋风下蔡门
我无前辈千钧笔,造物争功谢不能。
已分文章归委靡,可怜意气尚凭陵。
鸾旗广殿晨排仗,铁马黄河夜踏冰。
此事要须推大手,蝉嘶分付与吴僧。