皇穹奖祸乱,猰貐日暴怒。关河苦躏蹂,晋楚交驰骛。
分陕六月师,节钺称车辅。擎云抗双阙,杞国忧倾什。
君子猿鹤化,小人沙虫怖。从来蜀道难,寇已遵大路。
沸釜鱼复间,出之若脱兔。巫娥讵蔽亏,青神更阿护。
剑阁岂不险,人谋匪其故。国恩徒浩荡,威克终难悟。
走圹谁复羁,假息于朝露。干羽在两阶,惭愧邯郸步。
桂峭珠泓,琛惟文明。诞我家先,滃浡而兴。佑启后嗣,子墨丕承。
芬苾哲弟,昭于上京。
七泽总如焚,兰萧每不分。虎饥方傅翼,魃虐乃为群。
赤社鞭雷鼓,雩坛瘗玉□。灵湫金潋滟,仙井碧氤氲。
秀壁开龙女,夷城泛廪君。瓶倾马鬣水,旗捲炮车云。
破块看朝隮,来苏喜夕曛。沦流循楚望,沾洒到江濆。
电火燎原熄,王师下濑闻。何当洗兵甲,归凯鹤鹅军。
自我鸡坛盟,因君为矩彟。十载蓬累间,文义资然诺。
韬藏轮囷奇,不肯居篱落。叱驭奋天衢,六辔驱皇驳。
经术待中兴,轸念先民瘼。岩邑赖拮据,炎洲暂荒度。
火山剑始硎,冰井缨斯濯。爰书鸟迹中,琴曲庭花落。
吏循兼似隐,仕道优而学。缅怀清静理,勋业归麟阁。
我武更维扬,桃弧旧楚疆。井闾惊结束,服御倏腾骧。
旗物风云换,虑无草木香。毂前虎盾固,戎右兔罝良。
捲水飞双电,奔精落大黄。军声摇壁垒,杀气净堂皇。
喑哑千夫废,枢机八阵藏。何须忧反侧,心慑尽遐方。
竺西欲问津,暂与葛仙邻。施饭留青鸟,题诗赠羽人。
道缘非有定,世法漫相亲。黄叶啼空止,团蕉悟未真。
鹫峰须慧业,龙树想前身。莫缚绮尘□,文章是宿因。
沮上稠云懒不飞,随风化作雨工衣。汉阴抱瓮休相笑,紫盖峰头叱驭归。
雨洗颓峰复几尖,却将松顶挂岩檐。乘流莫放阳坪筏,一夜沮青拍岸添。
松风洗烟无不尔,藓花纷纷委云紫。欲呼石上古先生,为问何年冷香此。
紫尘扰扰候峣关,轺客留书也不閒。纵有曲沮堪洗耳,未应充隐许由山。