春暖未若热,秋凉未甚寒。
小车随意出,所到即成欢。
安乐窝中乐,娲皇笙万攒。
自从闲借出,客到遂无欢。
安有太平人不平,人心平处固无争。
棋中机械不愿看,琴里语言时喜听。
少日挂心唯帝典,老年留意只义经。
自知别得收功处,松桂隆冬始见青。
大达诚无碍,人人自有家。
假花犹入念,何者谓真花。
展开阅读全文
长莫长于天,大莫大於地。
天地尚有极,自馀安足计。
世态非一朝,人情止于是。
以至立殊功。无非借巨势。
适会在其间,慎勿强生事。
虽严似雪霜,无改如松桂。
方惜久离阔,却喜由道义。
相别二十年,犹能记憔悴。
性在体内,影在形外。
必往体随,形行影会。
体性不存,形影安在。
影外之言,曾何足怪。
辛酸既不为中味,商徵如何是正音。
举世未能分曲直,使谁为主主心平。
月窟与天根,中间来往频。
所居皆绰绰,何往不伸伸。
投足自有定,满怀都是春。
若无诗与酒,又似太亏人。
月新与月残,形状两相似。
奈何人之情,初见自欢喜。
当默用言言是垢,当言任默默为尘。
当言当默都无任,尘垢何由得到身。