瓮破已甘弃,言收用有方。
用时须藉口,照处便安床。
不假轩窗力,能回日月光。
清平卧其下,自可比羲皇。
酒中渍后香犹烈,笛里吹来韵更清。
此韵此香来处好,此时消得一凝情。
洛城雪片大如手,炉中无火樽无酒。
凌晨有人来打门,言送西台诗一首。
吾道本来平,人多不肯行。
得心无后味,失脚有深坑。
若未通天地,焉能为死生。
向其间一事,须是自诚明。
成败须归命,兴衰各有时。
小人纵多欲,真宰岂容私,
只此浪喜欢,便成空惨悽。
请观春去后,游者更为谁。
展开阅读全文
王公大人,天下具瞻。
轻流薄习,重损威严。
此尚未了,彼安能兼。
非唯失道,又复起贪。
顶戴儒冠,心存象教。
本图心宁,复使心闹。
譬如生子,当求克肖。
不教义方,教之窃盗。
自古言花须说莺,莺花本合一时行。
因何花谢莺才至,浪得莺花相与名。
辄欲问春春不应,私於蜂蝶有何情。
流莺不伏春辜负,啼了千声又万声。
毛如霜雪眼如朱,耳角方齐三尺馀。
状异不将耕旷土,性驯宜用驾安车。
水边牧处龙能扰,月下牵时兔可驱。
从此洛阳图{左巾右登}上,丹青人更著功夫。
小隐园中百本花,各随红紫发新芽。
东君见借阳和力,不减公侯富贵家。
请将调鼎问于君,调鼎功夫敢预闻。
只有盐梅难尽善,岂无薑桂助为辛。
和羹必欲须求美,众口如何便得均。
慎勿轻言天下事,伊周殊不是庸人。